каске́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Лёгкі мужчынскі галаўны ўбор з казырком і аколышкам.

[Фр. casquette.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пол², -у, м.

Кожны з двух генетычна і фізіялагічна супрацьпастаўленых разрадаў жывых істот (мужчын і жанчын, самцоў і самак).

Мужчынскі п.

Прыгожы або слабы п. (жанчыны; жарт.).

|| прым. палавы́, -а́я, -о́е.

Палавая спеласць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Мужскі́ падарожнік ’трыпутнік ланцэталісты, Plantago lanceolata L.’ (лельч., Нар. лекс.). З рус. мужской ’мужчынскі’. Параўн. мужчы́нскі сардэчнік ’буйміна лугавая, Cardamine pratensis L.’ (Бейл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Hérrenschneider

m -s, - мужчы́нскі краве́ц

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

фа́лас, ‑а, м.

Мужчынскі палавы орган, а таксама яго відарыс, які абагатвараўся некаторымі народамі як сімвал апладняльнага пачатку прыроды.

[Грэч. phallos.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

urinal [jʊəˈraɪnl]n.

1. бальні́чная ву́тка

2. мужчы́нскі туале́т (з насценнымі пісуарамі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

trencz, ~u

м. мужчынскі плашч

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Mönchskloster

n -s, -klöster мужчы́нскі манасты́р

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ По́ська (Мік.) ’мужчынскі палавы член’. Гл. посік.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

male​2 [meɪl] adj. мужчы́нскі; мужчы́нскага по́лу (пра людзей, жывёл, расліны);

a male choir мужчы́нскі хор;

a male heir насле́днік, спа́дчыннік, спадкае́мец;

a male dancer танцо́ўшчык;

a male child хло́пчык

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)