восково́й васко́вы;

воскова́я спе́лость (зре́лость) с.-х. васко́вая спе́ласць;

воскова́я жи́вопись васко́вы жы́вапіс;

воскова́я моль зоол. васко́вая моль.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

moth [mɒθ] n.

1. матылёк, маты́ль (звыч. начны)

2. : a (clothes) moth моль

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

прое́сть сов., в разн. знач. прае́сці, мног. папраяда́ць;

моль прое́ла сукно́ моль прае́ла сукно́;

прое́сть де́ньги прае́сці (папраяда́ць) гро́шы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

mol

м. хім., фіз. моль

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Mol

n -s, -e хім. моль

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

прае́сці сов., в разн. знач. прое́сть;

моль прае́ла сукно́ — моль прое́ла сукно́;

п. гро́шы — прое́сть де́ньги;

іржа́ прае́ла вядро́ — ржа́вчина прое́ла ведро́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пабі́ць, -б’ю́, -б’е́ш, -б’е́; -б’ём, -б’яце́, -б’ю́ць; -бі́; -бі́ты; зак.

1. гл. біць.

2. каго (што). Забіць у якой-н. колькасці, перабіць.

Ён сотні ворагаў пабіў.

3. каго (што). Перамагчы ў спаборніцтве, гульні, спрэчцы.

У штурханні ядра ён пабіў усіх.

4. што. Пашкодзіць (пасевы і інш.).

Град пабіў жыта.

5. што. Разбіўшы, знішчыць, паламаць што-н. адно або ўсё, многае.

П. талерку.

П. пасуду.

6. што. Сапсаваць, пашкодзіць (пра воспу, моль і пад.).

Моль пабіла паліто.

Воспа пабіла твар.

7. што. Узнікнуць; усыпаць або пакрыцца чым-н.

Бровы пабіла сівізна.

8. што. У картачнай гульні: пакрыць карту партнёра старшай картай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Муль ’дробязь’ (стол., Сл. Брэс.). Да моль 2 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дур

(лац. durus = цвёрды)

тое, што і мажор 1 (проціл. моль ).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

датачы́ць ​1, ‑тачу, ‑точыш, ‑точыць; зак., што.

Скончыць тачэнне, выточванне чаго‑н. Датачыць дэталь.

датачы́ць ​2, ‑точыць; зак., што.

Канчаткова стачыць што‑н. (пра насякомых, грызуноў і пад.). Моль датачыла сукно.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)