vocally [ˈvəʊkəli] adv.

1. вака́льна, у спе́вах;

She was successful vocally. Як вакалістка яна мела поспех.

2. гу́чна, уго́лас;

protest vocally пратэстава́ць уго́лас

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

прагрыме́ць сов., прям., перен. прогреме́ть; (о громе, выстреле и т.п. — ещё) прогрохота́ть;

~ме́ла ўсю ноч — безл. прогреме́ло всю ночь;

~меў по́езд — прогрохота́л по́езд;

імя́ вынахо́дцы ~ме́ла на ўвесь свет — и́мя изобрета́теля прогреме́ло на весь мир

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

куртыза́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Уст. Жанчына лёгкіх паводзін, якая мела апекуноў у арыстакратычным асяроддзі.

[Фр. courtisane.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напаўпусты́, ‑ая, ‑ое.

Не зусім напоўнены, запоўнены; амаль пусты. Звычайна напаўпустая аўдыторыя сёння не мела ніводнага вольнага месца. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мелама́н

(ад мела- + -ман)

той, хто вельмі любіць музыку і спевы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гранд, ‑а, М ‑дзе, м.

Спадчыннае званне вышэйшага дваранства ў Іспаніі (адменена ў 1931 г.). // Асоба, якая мела гэта званне.

[Ад лац. grandis — вялікі, важны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дож, ‑а, м.

Тытул правіцеля Венецыянскай і Генуэзскай рэспублік да канца 18 ст. // Асоба, якая мела гэты тытул. Палац дожаў.

[Іт. doge.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

партупе́й-пра́паршчык, ‑а, м.

Ніжэйшае званне ў рускай арміі канца 18 ст., якое прысвойвалася дваранам. // Асоба, якая мела такое званне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

партупе́й-ю́нкер, ‑а, м.

У дарэвалюцыйнай рускай арміі — званне, якое прысвойвалася юнкерам за выдатную службу. // Асоба, якая мела такое званне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хару́нжы, ‑ага, м.

Гіст.

1. Сцяганосец у войску.

2. Малодшы афіцэрскі чын у казацкім войску. // Асоба, якая мела такі чын.

[Польск. chorąży.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)