Verbum

растра́та, -ы, ДМ -ра́це, мн. -ы, -ра́т, ж.

1. гл. растраціць.

2. Незаконна растрачаная сума, маёмасць.

Пакрыць растрату.

радавы́³, -а́я, -о́е.

1. Які мае адносіны да роду (у 2 знач.).

Р. абрад.

2. Спадчынны, родавы.

Радавая маёмасць.

судзі́цца, суджу́ся, су́дзішся, су́дзіцца; незак., з кім.

Мець з кім-н. грамадзянскую судовую справу, судовы разбор.

С. за маёмасць.

пасяга́нне, -я, н. (кніжн.).

Спроба зрабіць замах на каго-, што-н., пазбавіць каго-н. чаго-н.

П. на чужую маёмасць.

дэнацыяналізава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны; зак. і незак., што.

Вярнуць (вяртаць) нацыяналізаваную маёмасць ранейшым уладальнікам.

|| наз. дэнацыяналіза́цыя, -і, ж.

інвентарызава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны; зак. і незак., што.

Зрабіць (рабіць) вопіс інвентару.

І. маёмасць.

|| наз. інвентарыза́цыя, -і, ж.

экспрапрыі́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; зак. і незак., каго-што (кніжн.).

Падвергнуць (падвяргаць) каго-, што-н. экспрапрыяцыі.

Э. маёмасць.

страхава́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Асоба або ўстанова, якая страхуе сябе або сваю маёмасць.

|| ж. страхава́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.