emaciate

[ɪˈmeɪʃieɪt]

v.

высу́шваць, мардава́ць, зьнясі́льваць

A long illness had emaciated him — До́ўгая хваро́ба зьнясіліла яго́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

марнава́ць

1. (траціць без карысці) vergéuden vt; vertrödeln vt, verlíeren* vt (час і г. д.);

2. (мардаваць) quälen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ragged [ˈrægɪd] adj.

1. парва́ны, падра́ны; пано́шаны, зно́шаны

2. няро́ўны, рва́ны; касма́ты;

ragged clouds рва́ныя хма́ры;

a ragged beard касма́тая барада́

3. infml ве́льмі сто́млены

♦

run smb. ragged infml му́чыць, зму́чваць; мардава́ць каго́-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

мары́ць

1. (труціць) vergíften vt, áusrotten vt;

мары́ць пацуко́ў Rátten vertílgen;

2. тэх. béizen vt;

3. (мардаваць, мучыць) quälen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

áuszehren

1.

vt мардава́ць, сушы́ць

2.

vi (s) i (sich) мардава́цца; ча́хнуць, со́хнуць; марне́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Му́тар ’клопаты; цяжкая, непрыемная праца’ (Нас.). Да мы́та (гл.) ’плата, пошліна’ і ад яго рус. мы́та́рь > мы́тарство, мыта́рить ’мучыць, мардаваць, марыць, пакутаваць’. Аб пераходзе ы > у гл. Карскі, 1, 237–239.

Мута́р ’падманшчык, ілгун’ (бяроз., Шатал.). Да муці́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

истрёпывать несов., разг.

1. (вещь) трапа́ць, бузава́ць; драць;

2. перен. (утомлять, измучивать) вымо́тваць, мата́ць; (изнурять) змо́рваць, мардава́ць, знясі́льваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ábzehren

1.

vt мардава́ць; знясі́льваць

2.

vi (s) со́хнуць, рабі́цца кво́лым

3.

(sich) му́чыцца, паку́таваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

wyniszczać

незак.

1. знішчаць, вынішчаць;

2. мардаваць, знясільваць;

3. спусташаць; даводзіць да галечы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

мары́ць, мару́, мо́рыш, мо́рыць; мо́раны; незак.

1. каго (што). Труціць, знішчаць.

М. прусакоў.

2. каго (што). Мучыць, мардаваць.

М. голадам.

3. перан., каго (што). Даводзіць да знямогі.

М. смешнымі апавяданнямі.

Сон морыць.

4. што. Трымаць драўніну ў вадзе, у спецыяльным растворы для надання ёй цёмнага колеру і моцнасці (спец.).

М. дуб.

|| зак. замары́ць, -мару́, -мо́рыш, -мо́рыць; -мо́раны (да 2 і 3 знач.), памары́ць, -мару́, -мо́рыш, -мо́рыць; -мо́раны (да 1, 2 і 4 знач.) і умары́ць, -мару́, -мо́рыш, -мо́рыць; -мо́раны (да 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)