ёта, ‑ы, ДМ ёце, ж.

Літара грэчаскага алфавіта (J), якая абазначае гук «і».

•••

Ні на ёту — ані, ніколькі.

[Грэч. iōta.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

н, нескл., н.

1. Пятнаццатая літара беларускага алфавіта, якая мае назву «эн». Вялікае Н.

2. Санорны, насавы, пярэднеязычны гук.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Versál

[vεr-]

m -s, -i¦en загало́ўная лі́тара

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Initiále

f -, -n пачатко́вая лі́тара, ініцыя́л

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Бу́ква 1 ’бручка’ (Кіс.). Няясна.

Бу́ква 2 ’літара’ (Бяльк., Шат.). Шат. лічыць, што гэта русізм (аб рус. буква гл. Фасмер, 1, 236).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

B, b [bi:] n. 2-я літара англійскага алфавіта

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

beta [ˈbi:tə] n. бэ́та (2-я літара грэчаскага алфавіта)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

C, c [si:] n. 3-я літара англійскага алфавіта

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

consonant [ˈkɒnsənənt] n. ling. кансана́нт, зы́чны гук, зы́чная лі́тара

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

D, d [di:] n. 4-я літара англійскага алфавіта

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)