Lýra

f - муз. лі́ра

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Руле́я ’ліра (музычны інструмент)’ (ТС). Магчыма, з ліра (гл.) у выніку метатэзы плаўных пад уплывам літ. rylà ’шарманка’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лю́ра ’ліра, беларускі народны струнны музычны інструмент з клавішамі і корбай’ (Мал.). Да лі́ра (гл.). Пераход і > ю адбыўся, відаць, на бел. тэрыторыі, а не працяг ст.-грэч. λύρα ’ліра, лютня’. Аб такім пераходзе гл. Карскі (1, 225).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ли́ра​I

1. муз., ист., перен. лі́ра, -ры ж.;

2. (белорусский и украинский музыкальный инструмент) лі́ра, -ры ж., уст. ле́ра, -ры ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Leier

f -, -n

1) лі́ра

2) катры́нка

3) астран. Лі́ра

◊ ímmer die álte ~! — разм. стара́я пе́сня!

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ле́ра, ‑ы, ж.

Уст. Ліра ​1 (у 2 знач.). У спевы ўпляталіся рыпучыя галаслівыя гукі леры. Мурашка. Рукі мерна корбу леры круцяць. Ліхадзіеўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Ку́мза ’ліра ў жабракоў’ (ТС). Да кобзаў (гл.) (кобзаў *кубза > кумза).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

bardon, ~u

м. уст. лютня; ліра

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

гептахо́рд

(ад гепта- + -хорд)

1) сяміступеньчаты музычны гукарад;

2) сяміструнная ліра.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

lir

м. ліра (грашовая адзінка Італіі і Турцыі)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)