вя́зкі, ‑ая, ‑ае.

Клейкі, ліпкі, цягучы. Вязкі грунт. Вязкае масла. □ Пачынаецца нізіна. Зямля стала вязкай, усюды купіны, .. шмат вываратняў. Самуйлёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гумо́за

(фр. gommose, ад лац. gummi = камедзь)

ліпкі каляровы пластыр, які выкарыстоўваецца для грыму.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Páppschnee

m -s спарт. лі́пкі снег

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

кле́йкі, ‑ая, ‑ае.

Які склейвае, прыклейваецца; ліпкі. Клейкая гліна. □ Налёт смалістых кветак клейкіх Нам рукі склеіў на хаду. Калачынскі. Зелянеюць лугі, выкідваецца клейкі ліст на бярозе. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

viscous

[ˈvɪskəs]

n.

1) лі́пкі, цягу́чы

2) віско́зны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ Ле́пкацца ’цалавацца’ (ТС). Адпрыметнікавае ўтварэнне, як слізгацца. Да *лепкі / ліпкі, ліпнуць, ляпіць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ружаве́цца, ‑еецца; незак.

Тое, што і ружавець (у 3 знач.). З абодвух бакоў нас віталі маладыя цыбатыя ліпкі, а далей — у мяккіх промнях заходзячага сонца ружавеліся яблыні. Кухараў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

klébrig

a

1) лі́пкі, ліпу́чы

2) назо́йлівы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

вя́зкі zäh; díckflüssig; zä́hflüssig; klébrig (ліпкі); schlámmig (ціністы); súmpfig (багністы); тэх viskós [vıs-]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

clammy [ˈklæmi] adj. вільго́тны, мо́кры; хало́дны і лі́пкі/слі́зкі наво́бмацак;

clammy hands хало́дныя і лі́пкія ру́кі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)