вя́зкий

1. (тягучий) вя́зкі; (липкий) лі́пкі; кле́йкі;

2. (топкий) гра́зкі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

adhesive​2 [ədˈhi:sɪv] adj. лі́пкі, кле́йкі;

adhesive tape скотч, кле́йкая сту́жка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

gooey [ˈgu:i] adj. infml

1. лі́пкі, ліпу́чы (і сало́дкі)

2. сентымента́льны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вя́зкі, ‑ая, ‑ае.

Клейкі, ліпкі, цягучы. Вязкі грунт. Вязкае масла. □ Пачынаецца нізіна. Зямля стала вязкай, усюды купіны, .. шмат вываратняў. Самуйлёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Páppschnee

m -s спарт. лі́пкі снег

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

гумо́за

(фр. gommose, ад лац. gummi = камедзь)

ліпкі каляровы пластыр, які выкарыстоўваецца для грыму.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кле́йкі, ‑ая, ‑ае.

Які склейвае, прыклейваецца; ліпкі. Клейкая гліна. □ Налёт смалістых кветак клейкіх Нам рукі склеіў на хаду. Калачынскі. Зелянеюць лугі, выкідваецца клейкі ліст на бярозе. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

viscous

[ˈvɪskəs]

n.

1) лі́пкі, цягу́чы

2) віско́зны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ Ле́пкацца ’цалавацца’ (ТС). Адпрыметнікавае ўтварэнне, як слізгацца. Да *лепкі / ліпкі, ліпнуць, ляпіць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ружаве́цца, ‑еецца; незак.

Тое, што і ружавець (у 3 знач.). З абодвух бакоў нас віталі маладыя цыбатыя ліпкі, а далей — у мяккіх промнях заходзячага сонца ружавеліся яблыні. Кухараў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)