Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
адлютава́ць, ‑туе; зак.
Перастаць лютаваць (звычайна пра мароз). Адлютавалі маразы. Цвет абляцеў духмяны з вішні.Зарыцкі.//перан. Аб спыненні вайны, разгулу рэакцыі. Родная вінтоўка! Ты прыйшла са мной у Сарочы лес, і не выпушчу цябе з рук, пакуль не адлютуе вайна і зямля не ачысціцца ад бруду, а над галавой не засвеціць чыстае неба.Няхай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
háusen
vi
1) жыць, мець прыту́лак, тулі́цца
2) гаспада́рнічаць
arg [schlimm] ~ — лютава́ць, бясчы́нстваваць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
rásen
vi
1) лютава́ць, бушава́ць
2) (h, s) шалёна імча́цца;
von dánnen ~ памча́цца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
шале́ць
1. (пражывёл) tóllwütig wérden, an Tóllwut erkránken;
2. (лютаваць) wüten vi; rásen vi; vor Wut tóben [schäumen];
◊
ён з раско́шы шале́еразм.≅ ihn sticht der Háfer
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
umtóben
vt вірава́ць, лютава́ць (вакол каго-н., чаго-н.)
umtóbt von Wéllen — ато́чаны бурлі́вымі хва́лямі
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Адчуваць злосць; сердаваць на каго‑, што‑н. [Дзед Мікалай] не думаў пакідаць працу і вельмі злаваўся, калі бабка Вікця ўпікала, што ён цэлымі днямі прападае на ферме.Даніленка.Злуецца Аленка сама на сябе, аж палец кусае.., а нарэшце і заплакала нават.Колас.//перан. Бушаваць, лютаваць (пра з’явы прыроды). Пяты дзень злавалася пурга.Звонак.Вясной .. [рака] выходзіць з берагоў, Шуміць, Паводкай плешча і злуецца.Астрэйка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
По́шмаркам ’з размаху’ (Сцяшк. Сл.). Хутчэй за ўсё, да шмо́ргаць ’церабіць’, ’абрываць з галінак лісце і кветкі, захапіўшы ўсёй жменяй’, шмаргану́ць ’парнуць рогам’, ’хутка правесці бруском па касе’. Імаверна, аднак, што гэта балтызм, параўн. літ.pasmárkauti ’шалець, лютаваць’, pasmar̃kinti ’стаць больш жорсткім, хуткім, моцным’. Сумніўная сувязь з рус.дыял.шма́рить ’біць, секчы’, укр.шма́рити, шмаряти ’кідаць’; можна лічыць запазычаннем з польск.smarować ’шмараваць’, ’маляваць, пісаць’, ’брудзіць’, ’хутка ехаць’ (Фасмер, 4, 458).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
panoszyć się
panoszy|ć się
незак.
1. гаспадарыць; распараджацца;
2. гаспадарыць; панаваць; лютаваць;
panoszyć się epidemia — лютуе эпідэмія
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Ветрабой (паэт.) ’сухое галлё, ламачча, збітае з дрэў ветрам’; ’вецер, які збівае галлё з дрэў’ (КТС). Укр.вітробі́й, рус.ветробо́й ’буралом (дрэвы); апады (плады)’, паўн.-рус. ’палеглая ад ветру збажына’, амур. ’месца, на якім адміраюць цеплалюбівыя расліны пад уплывам моцных, халодных паўночна-заходніх вятроў’. Да ве́цер і бой (гл.) < біць ’праяўляцца з вялізнай сілай, бушаваць, лютаваць (пра вецер, мароз)’; параўн. рус.бить ’тс’, укр.бити ’веяць, несці (аб ветры, мяцеліцы’, бел.драг.побэ́тэ (пра мароз) ’абмарозіць расліны, квітнеючы сад такім чынам, што лісце, кветкі і плады ападаюць’.