Verbum

некро́паль, -я, мн. -і, -яў, м.

Могілкі, на якіх пахаваны славутыя людзі.

захаджа́лы, -ая, -ае (разм.).

Прышлы з чужых мясцін, які зайшоў мімаходам.

Захаджалыя людзі.

згалада́лы, -ая, -ае.

Які доўга цярпеў голад, знясілены ад працяглага галадання.

Згаладалыя людзі.

аднамы́сны, -ая, -ае.

Які прытрымліваецца адных думак, поглядаў з кім-н.

Аднамысныя людзі.

дабрадзе́йны, -ая, -ае.

Гатовы дапамагчы іншым; дабрачынны.

Дабрадзейныя людзі.

|| наз. дабрадзе́йнасць, -і, ж.

забабо́нны, -ая, -ае.

Прасякнуты забабонамі, заснаваны на забабонах.

Забабонныя людзі.

|| наз. забабо́ннасць, -і, ж.

даўне́й, прысл.

У старыя часы, у далёкім мінулым.

Д. людзі хадзілі ў саматканым адзенні.

лю́дцы, -аў, адз. няма (разм.).

Ласк. да людзі (у 1 знач.).

Л. добрыя, ратуйце!

чэ́лядзь, -і, ж., зб.

1. Насельніцтва феадальнай вотчыны Старажытнай Русі, якое знаходзілася ў разнастайных формах залежнасці ад феадалаў (гіст.).

2. Дваровыя людзі, слугі (гіст.).

3. перан. Людзі нізкага службовага становішча, якія імкнуцца выслужыцца перад высокапастаўленымі асобамі (пагард.).