Verbum

ві́ша, ‑ы, ж.

Абл. Трава, якая асталася на зіму не скошанай. Хадзіў [пастух] паглядзець, можа дзе вішы асталося накасіць. Лобан.

жардзя́нік, ‑а, м.

Абл. Плот, зроблены з жардзін. Параска нясмела пералезла цераз жардзянік пад вішнямі, к гумну падышла. Лобан.

нашлёпаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Разм. Надаваць плескачоў, набіць. Раніцай Андрэй нашлёпаў Лёвачку, каб бальшун сам адзяваўся. Лобан.

пааб’яда́цца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.

Аб’есціся — пра ўсіх, многіх. З чарады адскочылі [каровы] на маладую канюшыну і пааб’ядаліся. Лобан.

панапіва́цца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.

Напіцца — пра ўсіх, многіх. Панапіваліся дзеці малака. □ [Госці] панапіваліся ды з хаты пасыходзілі. Лобан.

пасмі́хвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

Тое, што і пасмейвацца. [Віктар] абапёрся плячамі аб плоцік агарода, лузаў гарбузікі і пасміхваўся. Лобан.

пахры́пнуць, ‑не; ‑нем, ‑неце, ‑нуць; зак.

Разм. Ахрыпнуць — пра ўсіх, многіх. [Стары] сагнуўся і асунуўся. Дзеці ад крыку пахрыплі. Лобан.

сарамлі́васць, ‑і, ж.

Уласцівасць сарамлівага; нясмеласць. Танцаваў.. [Дабрамыслаў] надзвычай лёгка, і сарамлівасць яго пакінула, ён нават, здаецца, крышачку падпяваў. Лобан.

гультаі́на, ‑ы, ж.

Разм. груб. Гультай, лодар. — Аляксандар яшчэ не прыходзіў? Вот гультаіна! Гэта ж каб спаць да сонца! Лобан.

калю́жына, ‑ы, ж.

Тое, што і калюга. Хлопец бег пасярод дарогі босы, прабіваючы пяткамі ў калюжынах белы сухі лядок. Лобан.