аганёк², -нька́, мн. -нькі́, -нько́ў, м.

Пакаёвая расліна, якая найчасцей цвіце ярка-чырвонымі кветкамі.

Усё лета цвіце а. на акне.

|| прым. аганько́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ле́таваць, -тую, -туеш, -туе; -туй; незак.

Знаходзіцца дзе-н. на працягу лета.

Л. з унукамі ў вёсцы.

|| зак. перале́таваць, -тую, -туеш, -туе; -туй (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

падрасці́, -расту́, -расце́ш, -расце́; -расцём, -расцяце́, -расту́ць; падро́с, -расла́, -ло́; зак.

Трохі вырасці, стаць старэйшым.

Дрэўцы падраслі.

Дзяўчаткі за лета падраслі.

|| незак. падраста́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ка́нуць, -ну, -неш, -не; кань; зак.

Бясследна знікнуць, прапасці.

К. у нябыт.

◊

Кануць у Лету (кніжн.) — быць забытым, знікнуць назаўсёды, бясследна (у грэчаскай міфалогіі: Лета — рака забыцця).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

абшарпа́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак. (разм.).

1. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Знасіцца, падрацца (пра адзенне).

Абшарпалася адзенне.

2. Абнасіцца, абадрацца (пра чалавека).

Абшарпаўся за лета.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Náchsommer

m -s ба́біна ле́та

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Áltweibersommer

m -s, - ба́біна ле́та

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Hóchsommer

m -s сярэ́дзіна [разга́р] ле́та

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Ле́таваць ’праводзіць лета, жыць на працягу лета’ (ст.-дар., ганц., Сл. паўн.-зах., ТС, Др.-Падб., Гарэц.), ле́тываць, ле́тывацца (Яўс.), ля​етаваць ’тс’ (Мал.), ле̂товаць ’перажыць лета (аб пчолах)’ (Анох.). Да ле́та (гл.). Аналагічна зімаваць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

папа́р, -у, мн. -ы, -аў, м.

Поле, пакінутае на адно лета незасеяным з мэтай паляпшэння глебы пад пасеў азімых.

Узараць п.

Пасвіць жывёлу на папары.

|| прым. папа́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)