Скамлі́ца ‘лаўка’ (Нас.), фальк. скаміца ‘тс’ (барыс., Нар. сл.), скамʼі́ца ‘тс’ (Ян.), скамені́ца ‘лаўка’ (Нар. Гом.), скаме́йка ‘лаўка, услон’ (Бяльк.). Укр. скамни́ця ‘лаўка, услон’, рус. скамья́, скаме́йка, дыял. скамля́ ‘лаўка, услон’. Запазычанне ў старажытнарускую мову з с.-грэч. σκαμνί(ον), мн. л. σκαμνία ад σκάμνον, якое з лац. scamnum ‘лаўка’ ад scabō, ‑ere ‘церці, стругаць’ (Праабражэнскі, 2, 293; Фасмер, 3, 632; ЕСУМ, 5, 264).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ла́вка​I (скамья) ла́ва, -вы ж., ла́ўка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

1. Кавалак тканіны ва ўсю першапачатковую шырыню.

Спадніца з трох полак.

2. Лаўка ў вагоне для сядзення ці ляжання.

Верхняя п.

|| прым. по́лачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыла́вак, -ла́ўка, мн. -ла́ўкі, -ла́ўкаў, м.

Род вузкага, закрытага спераду стала ў магазіне, які аддзяляе прадаўца ад пакупнікоў, а таксама стол для продажу тавараў на рынку.

Работнікі прылаўка (служачыя магазіна).

|| прым. прыла́вачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

bench [bentʃ] n.

1. ла́ва, ла́ўка;

the substitutes’ bench ла́ва запасны́х

2. ме́сца су́ддзяў (у зале суда)

3. стано́к; варшта́т

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

скабяны́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да вырабаў з жалеза; звязаны з вытворчасцю і продажам такіх вырабаў. Скабяныя тавары. Скабяная лаўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pew

[pju:]

n.

ла́ўка f. (у касьце́ле, царкве́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

penalty box

(у спо́рце) штрафна́я ла́ўка; штрафна́я пляцо́ўка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

поплаво́к в разн. знач. паплаво́к, -лаўка́ м., плаво́к, род. плаўка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кра́ма, ‑ы, ж.

Магазін, лаўка ​2. Арлоўскі меў краму, прадаваў гарэлку, быў сядзельцам. Чарнышэвіч. Каля адной крамы стукаюць у патэльні, каля другой звоняць косамі — пакупнікоў заклікаюць. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)