◎ Клу́нкі ’кішкі, вантробы’ (Нас.). Параўн. шлункі (Нас., 237). Гл. шундзюк.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

апе́ндыкс

(лац. appendix = прыдатак)

анат. чэрвепадобны адростак сляпой кішкі.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

intestine

[ɪnˈtestɪn]

n.

кі́шкі pl.

large (small) intestine — то́ўстая (то́нкая) кі́шка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ Крыпа́нікі ’бліны’ (Нік. Очерки), ’кішкі з начынкай’ (Касп.). Да крапацьг (гл.).⇉.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бэ́бахі, ‑аў; адз. няма.

Разм.

1. Вантробы, кішкі. Бэбахі выпусціць.

2. Груб. Зношаныя рэчы, лахманы. Юста рассцілае нейкія бэбахі на тапчане, куды і пераходзіць Ганна разам з народжаным сынам. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Кішчы́ны ’адходы пасля выціскання соку з чаго-небудзь’ (Сл. паўн.-зах.), ’мякаць гарбуза’ (Сл. паўн.-зах.). Гл. кішкі. Нягледзячы на семантычную тоеснасць кішкі і кішчыныß словаўтваральная мадэль сведчыць аб аддзеяслоўным паходжанні разглядаемай лексемы ад кішчыць з незасведчаным зна чэннем ’выціскаць сок’ (параўн. Сцяцко, Афікс. наз., 43–44).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дуадэні́т

(ад лац. duodeni = па дванаццаць)

запаленне дванаццаціперснай кішкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

guts

а) Sl. сі́ла во́лі, адва́жнасьць, вытрыва́ласьць f.

б) вантро́бы pl. only, кі́шкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

тыфлі́т

(фр. typhlite, ад гр. typlos = сляпы)

мед. запаленне сляпой кішкі (параўн. апендыцыт).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

практы́т

(ад гр. proktos = задні праход)

запаленне слізістай абалонкі прамой кішкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)