blaze​2 [bleɪz] v.

1. пала́ць, палымне́ць; я́рка гарэ́ць

2. зіхаце́ць, ззяць; блішчэ́ць;

The flowerbed blazed with different colours. Кветнік палыхаў рознымі колерамі.

3. кіпе́ць, вар’ява́цца;

blaze with fury кіпе́ць ад гне́ву

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

kipieć

kipi|eć

незак. кіпець, каляхаваць;

mleko kipieć — малако кіпіць (каляхуе);

~eć energią — кіпець энергіяй; быць поўным энергіі;

~eć ze złości — кіпець ад злосці

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пакіпе́ць, ‑кіплю, ‑кіпіш, ‑кіпіць; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Кіпець некаторы час.

2. перан. Разм. Тое, што і пакіпяціцца (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клеката́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., кляко́ча; незак.

1. Ствараць клёкат, крычаць падобна некаторым птушкам.

На ліпе клякоча бусел.

2. Бурліць, шумна кіпець.

У трубах клекатала вада.

3. перан. Бурна праяўляцца (пра пачуцці).

На душы ў яго клекаталі гнеў і абурэнне.

|| наз. клеката́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

froth​2 [frɒθ] v. пе́ніць; пе́ніцца;

froth at the mouth быць ве́льмі раззлава́ным; кіпе́ць ад зло́сці

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ Кы́паць ’кіпцюр’ (Нас.). Гл. кіпець.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

claw​1 [klɔ:] n.

1. кіпцю́р, кі́пець, пазу́р

2. ла́па з кіпцюра́мі

3. клю́шня

4. tech. кула́к, зубе́ц

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Ваўрэ́ць ’моцна спацець’ (Касп., Гарэц., Яруш., Бяльк.). Рус. дыял. вреть ’моцна пацець’. Параўн. укр. дыял. врі́ти ’кіпець’, бел. врэць, ст.-рус. вьрѣти ’кіпець’, польск. wrzeć, чэш. vřiti, ст.-слав. вьрѣти, серб. вре̏ти і г. д. Прасл. *vьrěti ’кіпець і да т. п.’ Падрабязней гл. Фасмер, 1, 362. Бел. ваўрэ́ць < *о‑вьрѣти (з пратэтычным о‑ > ва‑).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Бурбуле́ць моцна кіпець’. Гл. бу́рбалка 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Кібдзюры́ (Сержп. Грам.). Гл. кіпцюрыß кіпець.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)