азеляні́ць, азеляню́, азяле́ніш, азяле́ніць; азелянёны; зак., што.

Пасадзіць дрэвы, кусты і пад. (там, дзе няма расліннасці).

А. вуліцы горада.

|| незак. азеляня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. азеляне́нне, -я, н.; прым. азеляня́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ре́же сравн. ст.

1. нареч. радзе́й, радчэ́й;

не ре́же ра́за в неде́лю не радзе́й (радчэ́й) ра́зу ў ты́дзень;

2. прил. радзе́йшы, радчэ́йшы;

здесь кусты́ ре́же тут кусты́ радзе́йшыя (радчэ́йшыя).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

bush [bʊʃ] n.

1. куст

2. pl. bushes кусты́, хмызня́к

3. the bush буш, няўро́бленая зямля́, пакры́тая хмызняко́м

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

agrestowy

agrestow|y

агрэставы;

krzaki ~e — кусты агрэсту

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ажы́ннік, ‑у, м., зб.

Кусты, зараснік ажын.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клубні́чнік, ‑у, м., зб.

Травяністыя кусты клубніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вярбня́к м Wéidengebüsch n -(e)s, -e (кусты); Wéidengerten pl (дубцы)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

трус​I (трусливый человек) баязлі́вец, -лі́ўца м.;

◊

тру́са пра́здновать у кусты́ пазіра́ць; зуба́мі звані́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

◎ Карчы́ ’кусты, хмызняк, зараснік’ (Жыв. сл.) у значэнні Nomina collectiva.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

undergrowth

[ˈʌndərgroʊӨ]

n.

падле́сак -ку, за́расьнік -у m., кусты́ і малады́я дрэ́вы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)