пухаві́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Куртка ці паліто на пуховай падкладцы.

2. Тое, што і пярына.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фо́рменка ж., разг. (матросская куртка) фо́рменка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

венге́рка​II (танец, куртка, слива) венге́рка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ку́ртачка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Памянш.-ласк. да куртка; невялікая, дзіцячая куртка. Другі [хлопчык] — чарнявы, у паласатых штоніках і жоўтай куртачцы. Арабей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фуфа́йка, -і, ДМ -фа́йцы, мн. -і, -фа́ек, ж.

1. Цёплая вязаная кашуля.

2. Куртка, пашытая на ваце; ватоўка.

|| прым. фуфа́ечны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэгла́н.

1. -а, м. Адзенне, у якога рукаў складае адно цэлае з плячом.

2. нязм. Пра адзенне: такога крою.

Сукенка, куртка, паліто р.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кожа́н​II м. (кожаная куртка) разг. скура́нка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ласі́навы, ‑ая, ‑ае.

Зроблены, сшыты з ласіны. Ласінавая куртка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плі́савы, ‑ая, ‑ае.

Уст. Зроблены з плісу. Плісавая куртка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

піжа́мны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да піжамы. Піжамная куртка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)