сілі́цый

(лац. silicium, ад silex, -icis = крэмень)

тое, што і крэмній.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

АДБО́ЙНІК,

каменная прылада, з дапамогай якой у старажытнасці расколвалі крэмень, счэсвалі з яго жаўлаковую скарынку, рабілі нуклеусы, адбівалі адшчэпы. У палеаліце як адбойнік выкарыстоўвалі рачную гальку ці жаўлакі крэменю. У неаліце паявіліся адбойнікі з дзяржаннем, зробленым аббіваннем крамянёвага жаўлака.

т. 1, с. 97

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Ґе́рґа, ґе́рґаўка ’крэмень’ (Сл. паўн.-зах.). Лічыцца запазычаннем з літ. мовы; параўн. літ. gérgužė, gargãžė ’крамяністы камень’ (так Сл. паўн.-зах.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Плі́ндра ’ружжо’ (Мік.). З польск. flinta ’паляўнічае ружжо’, ’крамянёўка’, якое з ням. Flinte, з другасным ‑р‑ (< н.-ням. flint ’крэмень, крэсіва’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

огневи́к​I м., обл.

1. (кремень) ска́лка, -кі ж., крэ́мень, -ня м.;

2. (болячка, чирей) ску́ла, -лы ж., скуля́нка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сілікато́з

(ад лац. silex = крэмень)

прафесійнае захворванне, якое выклікаецца ўздзеяннем пылу, што змяшчае вокіс крэмнію.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

флінтгла́с

(англ. flintglass, ад flint = крэмень + glass = шкло)

гатунак аптычнага шкла з высокім паказчыкам праламлення.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Тулус ‘тлушч’ («жир, ктотороый называется тулусам», Нік. Очерки). Няясна; малаверагодная сувязь з фармальна ідэнтычным фін. tulus ‘крэсіва, крэмень’ (> рус. тулукса ‘тс’, гл. Фасмер, 4, 118). Магчыма, звязана з ту́сцень ‘бабровы тлушч’ (Ласт.) з апакопай *тулусцень?

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сіліко́н

(ад лац. silex, -icis = крэмень)

сінтэтычнае крэмнійарганічнае злучэнне, якое надае гідрафобнасць тканінам, будаўнічым матэрыялам і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

БАРО́ЎКА,

паселішча ранняга этапу грэнскай культуры (12—10 тыс. г. да нашай эры) каля в. Бароўка Быхаўскага р-на Магілёўскай вобласці. Культурны пласт 0,3 м. Уздоўж броўкі тэрасы выяўлены ў выглядзе скопішчаў расшчэплены крэмень: адшчэпы, пласціны, нуклеусы і вырабленыя рэчы (наканечнікі стрэл, скрабкі, праколкі, разцы, вастрыі), што сведчыць пра існаванне на паселішчы месцаў пач. апрацоўкі крэменю.

т. 2, с. 316

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)