Pléite

f -, -n банкру́цтва, крах

das ist mir éine schöne ~! — вось няўда́ча!

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

klops

м.

1. кул. мясны рулет;

2. разм. крах, правал, фіяска;

no to klops разм. гэта канец

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

банкру́т

(фр. banqueroute = банкруцтва < іт. bancarotta, ад banco = лаўка + rotto = зламаны)

1) збяднелы неплацежаздольны даўжнік (асоба, прадпрыемства, арганізацыя);

2) перан. чалавек, які пацярпеў крах у сваёй дзейнасці або поўную няўдачу ў асабістым жыцці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Brúnnen

m -s, -

1) кало́дзеж, сту́дня

2) крыні́ца (мінеральных вод)

◊ in den ~ fállen* — правалі́цца, пацярпе́ць крах

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

cropper

[ˈkrɑ:pər]

n.

1) касе́ц -ца́ m.; жнец, жняца́ m.

2) касі́лка, жняя́рка f.

3) здо́льнік (у баваўня́ных раёнах)

4) informal ця́жкае падзе́ньне; права́л, крах -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

няўдача, зрыў; пшык (разм.); фіяска (кніжн.); правал, крах, пройгрыш, асечка (перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

crash​1 [kræʃ] n.

1. пало́мка; крушэ́нне, ава́рыя;

a car crash аўтамабі́льная ава́рыя;

a plane crash авіякатастро́фа;

a train crash крушэ́нне цягніка́

2. гру́кат, трэск;

a crash of thunder грымо́ты;

fall with a great/loud crash ру́хнуць з мо́цным трэ́скам/гру́катам

3. крах, банкру́цтва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

прагарэ́ць

1. (пра дровы і г. д.) verbrénnen* vi (s);

2. (наскрозь) dúrchbrennen* vi (s);

3. разм (пацярпець крах) Bankrótt [Pléite] máchen, Bankrótt [Pléite] géhen*, verkráchen vi (s); ábgebrannt sein (застацца без грошай)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

банкру́т

(фр. banqueroute < іт. bancarotta, ад banca = банк + rotta = разбіты)

1) збяднелы, неплацежаздольны даўжнік (з прычыны разарэння);

2) перан. чалавек, які пацярпеў крах у сваёй дзейнасці або поўную няўдачу ў асабістым жыцці.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

«АБ’ЯДНА́НЫЯ ІРЛА́НДЦЫ»

(United Irishmen),

ірландская паліт. арг-цыя ў 1791—98. Створана ў г. Белфаст Т. У.Тонам, Э.Фіцджэралдам, Т.Раселам і інш. з мэтай дасягнення свабоды каталіцкага веравызнання, правядзення (разам з пратэстантамі) парламенцкай рэформы. З 1794 ператварылася ў падп. рух за незалежнасць Ірландыі. Вяла перамовы з рэв. Францыяй аб ваен. дапамозе. Напярэдадні запланаванага на 1798 паўстання лідэры «Аб’яднаных ірландцаў» былі арыштаваны, што пазбавіла паўстанцаў цэнтралізаванага кіраўніцтва. Толькі ў графстве Уэксфард яны захапілі частку тэр., але не ўтрымалі яе. Паўстанне пацярпела крах.

т. 1, с. 57

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)