Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Kamín
m -s, -
1) камі́н
2) ко́мін
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
нака́шляцца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; зак.
Многа, доўга пакашляць. Сотнікаў, падкурчыўшы босую параненую нагу, трымаўся за комін і кашляў. Цяпер ужо можна было не стрымлівацца і накашляцца ўволю.Быкаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Боўдур ’комін’ (зах.-палес.; Бел.-укр. ізал.). Укр.бо́вдур ’тс’. Рудніцкі (157) лічыць, што ёсць сувязь з рус.дыял. словамі бо́лдырь, булды́рь ’тс’, якія Фасмер, 1, 187, 238 (услед за Расяненам, FUF, 26, 136), выводзіць з чув. pəl ’комін’, pəldər ’прыбудова, навес на двух слупах, летняя кухня’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
chimney
[ˈtʃɪmni]
n., pl. -neys
1) ко́мін -а m.
2) шкло ад ля́мпы
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Бундор ’комін’ (зах.-палес.; Бел.-укр. ізал., 43), бу́ндур ’частка печы’ (Бесар., 149). Параўн. польск.дыял.bondur ’тс’ (гл. Варш. сл., 1, 189, пад bołdur). Бясспрэчна, звязана з боўдур ’комін’ (гл.). Форма ўзнікла (дысіміляцыяй плаўных л‑р > н‑р) з *булдор, *булдур. Польскае слова, здаецца, запазычана з беларускай мовы. Гл. Краўчук, БЛ, 1974, 5, 64.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
stovepipe
[ˈstoʊvpaɪp]
n.
1) бляша́ны ко́мін, дымава́я труба
2) informal цылі́ндар -ра m. (капялю́ш)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
дымахо́д, ‑а, М ‑дзе, м.
Канал з вогнетрывалага матэрыялу для адводу дыму з печы (з топкі) у комін. Павел узлез на печ, выняў з коміна цагліну, усунуў у дзірку руку і абмацаў дымаход.Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пусты́ннасць, ‑і, ж.
Уласцівасць пустыннага; бязлюднасць, пустата. Толькі над хатай дарожніка, яшчэ больш падкрэсліваючы гаючую цішыню і пустыннасць, сціпла дыміўся комін.Брыль.Зрэдку пачуецца звонкі дзіцячы вокліч і сціхне, недарэчны ў гэтай пустыннасці.Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
funnel
[ˈfʌnəl]
n.
1) ле́йка f.
2) кру́глы мэталёвы ко́мін(у караблі́)
3) вэнтыляцы́йная ша́хта
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)