кварта назоўнік | жаночы род
-
Даўнейшая мера аб’ёму вадкіх і сыпучых рэчываў (розная ў розных краінах).
-
Металічная пасудзіна з ручкай, з якой п’юць ваду, квас.
|| памяншальная форма: квартачка.
|| прыметнік: квартачны і квартавы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
Сыраве́ц ’квас’ (Бяльк., Мат. Гом.), ’нямочаны ў вадзе лён’ (Сцяшк.). Параўн. укр., сиріве́ц ’хлебны квас’, дыял. ’сырамятная скура’, рус. дыял. сырове́ц ’белы, неўвараны квас’. Да вырыянтнай асновы *syrovъ/*surovъ ’сыры, неапрацаваны; свежы, мокры’ (гл. сыравы, суравы). З суф. ‑ец, параўн. сырэц.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
устояны, ‑ая, ‑ае.
Які стаў гатовым для ўжывання ў выніку доўгага стаяння ў адпаведных умовах. Устояны квас. Устояная наліўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
устаяцца (устояцца) дзеяслоў | закончанае трыванне
-
Пра вадкасць: у выніку доўгага стаяння ў пэўных умовах стаць гатовым для ўжывання.
-
пераноснае значэнне: Стаць з цягам часу ўстойлівым, пастаянным.
|| незакончанае трыванне: устойвацца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
Квасо́к 1 ’кісліца’. Гл. квасец.
Квасо́к 2 ’шчаўе і страва з яго’ (Вешт., ТС), ’грыбны суп’ (Сцяшк.). Гл. квасок 1.
Квасо́к 3 ’квас’ (Бяльк.). Гл. квас.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ква́сіцца ’кіснуць’ (ТС). Гл. квас.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
бяздолле, ‑я, н.
Разм. Адсутнасць шчаслівай долі; нядоля. Плакала маладзіца над сваім бяздоллем, і квас, які піла, быў з горкімі слязамі. Хадкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мурцоўка, ‑і, ДМ ‑цоўцы, ж.
Разм. Посная страва з крышанага ў ваду з алеем або ў квас хлеба з цыбуляй. Папаеў мурцоўкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
упіць, уп’ю, уп’еш, уп’е; уп’ём, уп’яце; зак., што (пераважна з адмоўем «не»).
Змагчы выпіць што‑н. Квас такі кіслы, што не ўпіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Ква́сніца ’гнілец, хвароба пчол’ (Федар.). Гл. квас.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)