усто́яны, ‑ая, ‑ае.

Які стаў гатовым для ўжывання ў выніку доўгага стаяння ў адпаведных умовах. Устояны квас. Устояная наліўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Квасо́к 1 ’кісліца’. Гл. квасец.

Квасо́к 2 ’шчаўе і страва з яго’ (Вешт., ТС), ’грыбны суп’ (Сцяшк.). Гл. квасок 1.

Квасо́к 3 ’квас’ (Бяльк.). Гл. квас.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ква́сіцца ’кіснуць’ (ТС). Гл. квас.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бяздо́лле, ‑я, н.

Разм. Адсутнасць шчаслівай долі; нядоля. Плакала маладзіца над сваім бяздоллем, і квас, які піла, быў з горкімі слязамі. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

упі́ць, уп’ю, уп’еш, уп’е; уп’ём, уп’яце; зак., што (пераважна з адмоўем «не»).

Змагчы выпіць што‑н. Квас такі кіслы, што не ўпіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Ква́сніца ’гнілец, хвароба пчол’ (Федар.). Гл. квас.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мурцо́ўка, ‑і, ДМ ‑цоўцы, ж.

Разм. Посная страва з крышанага ў ваду з алеем або ў квас хлеба з цыбуляй. Папаеў мурцоўкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ква́шаны ’квашаны, кіслы’ (ТСБМ, Сл. паўн.-зах., Сцяшк.). Гл. квас.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

адбрадзі́ць, ‑браджу, ‑бродзіш, ‑бродзіць; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Закончыць, перастаць брадзіць (пра піва, квас і пад.).

2. Правесці мяжу на сенакосе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перабіва́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да перабіцца.

2. Зал. да перабіваць.

•••

Перабівацца з вады на хлеб (з хлеба на квас) — жыць бедна, галадаючы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)