◎ Квірча́ ць ’квакаць , квактаць, вішчаць, бурчаць’ (Сл. паўн.-зах. ). Гл. квіркаць .
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Раўка́ ць ’квакаць ’: жабы раўкаюць (шчуч. , ДАБМ, камент. ). Параўн. рус. ря́ вкать ’гаркаць’. Гукапераймальнае.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Рэ́ кат ’кваканне’ (Нар. Гом. ). Бязафікснае ўтварэнне ад *ракатаць ’квакаць ’, параўн. рус. рекота́ ть ’рагатаць, кашляць’. Гл. рокат .
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ *Нака́ мкаваць , нака́ мкуваты ’скардзіцца на хваробу, боль’ (Клімч. ). Да ка́ мкаты ’квакаць (пра лягушку); скардзіцца, ныць’, хутчэй за ўсё гукапераймальнае.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
croak
[kroʊk]
1.
n.
ква́ каньне n. а́ баў)а́ рканьне n. о́ ны, крумкача́ )
2.
v.i.
1) ква́ каць , ка́ ркаць
2) бурчэ́ ць, нарака́ ць, праро́ чыць бяду́ , кра́ каць
3) Sl. е́ рці
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Рагата́ ць ’гучна смяяцца’ (ТСБМ , Гарэц. , Сцяшк. ; калінк. , шчуч. , астрав. , Сл. ПЗБ ), ’гагатаць’ (пра гусей) (рас. , Сл. ПЗБ ), ’іржаць’ (пра каня) (Нар. лекс. ; ДАБМ, камент. ), рагаце́ ць ’смяяцца’ (Сцяшк. Сл. ; Сл. ПЗБ ), рогота́ ты ’голасна смяяцца’ (Булг. ), рогота́ ць ’тс’ (ТС ); рус. дыял. регота́ ть ’гучна смяяцца’, укр. регота́ ти , реготіті ’гучна смяяцца’, польск. rzegotać , rzechotać ’квакаць ’, чэш. řehotati ’іржаць, хіхікаць’, славац. rehotať sa ’іржаць’, в.-луж. rjehotać ’іржаць, моцна смяяцца’, н.-луж. rjagotaś ’квакаць , трашчаць, іржаць’, славен. réga ’кваканне’, regetáti , rogítati ’квакаць ’, серб. ре̏га , харв. rȅga ’гырканне сабакі’. Прасл. *reg(ot/ъt)‑ati . Далей звязана з бел. ры́ гаць (гл.), чэш. říhati ’адрываць’. Гукаперайманне (Шустар-Шэўц , 2, 1219, 1225; Бязлай , 3, 145), ёсць спробы выявіць роднасць з рагаза́ ’сварка’, лат. rēdzêt ’злавацца’ (Фасмер , 3, 457). Гл. таксама рахтаць ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
skrzeczeć
незак.
1. квакаць (пра жабу
2. стракатаць (пра сароку
3. рыпець (пра голас
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
◎ * Ка́ мкаць 1 камкаты ’квакаць ’ (Клім. ), драг. кумкатэ ’тс’ (Лучыц-Федарэц, вусн. паведамл.). Гукапераймальнае.
◎ * Ка́ мкаць 2 камкаты ’скардзіцца’ (Клім. ). Да канькаць (гл.).
◎ Камка́ ць ’мяць у ком’ (Пас.). Да ком , комкаць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Рэ́ гаць , ры́ гаць ’рыпаць, брымкаць’ (ТС ), рэгацца ’моцна брахаць’ (Ян. ). Славен. ré̥gati ’квакаць ’, серб. і харв. ре̏гати , регѐтати ’рычаць’, ре̏га ’рык’. Прасл. *regati , гукапераймальны корань *rech‑ (Бязлай , 3, 167). Гл. яшчэ рогат .
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ку́ мкаць ’квакаць (пра жаб)’ (Сл. паўн.-зах. , Мат. Гом. , Ян. , ТС , Сержп. Грам. , Сцяшк. , Клім. , Гарэц. , Янк. II, ДАБМ ). Укр. кумкати ’тс’, польск. kumkać , kumać , чэш. kunkati , н.-луж. kunkaś , в.-луж. kunkać ’тс’. Параўн. літ. kumúoti ’тс’. Гукапераймальнае (да кум‑кум ).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)