◎ *Ка́мкаць 1, камкаты ’квакаць’ (Клім.), драг. кумкатэ ’тс’ (Лучыц-Федарэц, вусн. паведамл.). Гукапераймальнае.
◎ *Ка́мкаць 2, камкаты ’скардзіцца’ (Клім.). Да канькаць (гл.).
◎ Камка́ць ’мяць у ком’ (Пас.). Да ком, комкаць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)