quälen

1.

vt му́чыць, катава́ць

j-n bis aufs Blut ~ — катава́ць каго́-н.

j-n zu Tóde ~ — закатава́ць каго́-н. да сме́рці

2.

(sich) паку́таваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

torture​1 [ˈtɔ:tʃə] n.

1. катава́нне

2. му́ка, паку́та;

a torture chamber ка́мера катава́нняў;

put/subject smb. to torture катава́ць;

She died under torture. Яна памерла ад пакутаў.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

катава́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. катаваць.

2. звычайна мн. (катава́нні, ‑яў). Жорсткія фізічныя здзекі, пакуты. Сустрэча са сваім чалавекам, які ў гэтых засценках, пасля ўсіх перанесеных катаванняў, здаваўся яшчэ больш блізкім, надала сілы Святлане. Шахавец. Стары вытрымаў здзекі і катаванне, нічога не сказаў, нікога не выдаў. Новікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панапі́сваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і чаго.

Напісаць вялікую колькасць чаго‑н.; напісаць у многіх месцах або на многіх прадметах. [Антон:] Я на цябе столькі заявачак панапісваю, што табе і само тваё жыццё абрыдае. Васілёнак. Абсталявання набралася аж дзве скрыні, на якіх Коля з усіх бакоў панапісваў: «Не катаваць». Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

mártern

1.

vt му́чыць, катава́ць

2.

(sich) му́чыцца, паку́таваць (mit D – чым-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пыта́ть несов.

1. прям., перен. (мучить) катава́ць, му́чыць;

2. (пробовать) разг. спрабава́ць, прабава́ць;

пыта́ть сча́стья спрабава́ць на шча́сце; (искать счастья) шука́ць шча́сця;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

му́чыць разм quälen vt, péinigen vt, drangsalíeren vt; plágen vt; mártern vt, fóltern vt (катаваць);

◊ бяда́ хоць му́чыць, ды жыць ву́чыць Únglück zehrt, Únglück lehrt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

torture

[ˈtɔrtʃər]

1.

n.

1) катава́ньне n.

2) му́ка, паку́та f.

2.

v.t.

1) му́чыць, катава́ць

2) Figur. кале́чыць

He tortured the language — Ён кале́чыў мо́ву

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Fólter

f -, -n катава́нне; перан. паку́та

es ist éine wáhre ~! — гэ́та про́ста паку́та [му́ка]!

j-n auf die ~ spánnen — катава́ць, му́чыць каго́-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Паці́ра ’страта’ (чэрв., Сл. ПЗБ), кліч. пацёр ’страта парасят ад недагляду’ (Жыв. сл.). Утворана ад дзеяслова + паціраць, параўн. в.-дзв. паціраць ’згубіць’ (там жа), у якім ‑і‑ узнікла ў выніку рэдукцыі ‑е‑© рус. потерять, укр. теряти, ст.-рус. терлти ’разбураць, спусташаць’, потерпти ’загубіць, знішчыць’. У якасці роднасных слоў Фасмер (4, 50) прыводзіць серб.-ц.-слав. тѣряти ’праследаваць, праганяць, абвінавачваць, імкнуцца’, балг. терам ’ганю, падганяю’, славен. terati ’катаваць’, серб.-харв. Tjeparu ’забіваць’, чэш. ter: крканошск. ’рэз ствала ўпоперак’, poter ’малькі’, Апалонікі’, ’крухмаленне’, а таксама potre‑ti ’перамагчы, пабіць, адольваць, знішчыць’. Да церці, тру (гл.). Сюды ж карм. падранка ’згубленая рэч’ (Мат. Гом.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)