экіпа́жIм Wágen m -s, - (каляска); Equipáge [-ʒə] f -, -n; Kútsche f -, -n (карэта)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
уквэ́цаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
Разм. Умазаць, упэцкаць. Уквэцаць рукаў у фарбу. □ Карэта звярнула на Мойку. За ствол голай таполі кінуўся нейкі фацэт: каб не ўквэцала брудным снегам.Караткевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Fiáker
m -s, -
1) рамі́зніцкая карэ́та, фіцкр
2) рамі́знік, во́зчык, ваза́к
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
coach1[kəʊtʃ]n.
1.BrE міжгаро́дні аўто́бус
2.BrE пасажы́рскі ваго́н
3.карэ́та, экіпа́ж
4.AmE са́мыя та́нныя ме́сцы ў самалёце або́ цягніку́
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
carriage[ˈkærɪdʒ]n.
1. экіпа́ж; карэ́та
2. пасажы́рскі ваго́н
3. цяле́жка, вагане́тка
4. карэ́тка (пішучай машынкі)
5. пераво́зка, транспарціро́ўка, транспартава́нне
6. паста́ва
7.comput. карэ́тка
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
фацэ́т, ‑а, М ‑цэце, м.
Разм. Камічны, забаўны чалавек. У галаве дзеда Талаша прамільгнула некалькі думак: адкуль з’явіўся гэты фацэт?Колас.// Нехта мала знаёмы; хто‑н. Карэта звярнула на Мойку. За ствол голай таполі кінуўся нейкі фацэт: каб не ўквэцала брудным снегам.Караткевіч.
[Польск. facet ад лац. facetus — вясёлы, дасціпны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мальпо́ст
(фр. malle-poste)
паштовая карэта, якая выкарыстоўвалася для перавозкі пасажыраў і пошты да правядзення жалезных дарог.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Калыма́га ’даўнейшая карэта з высока размешчаным кузавам’ (ТСБМ), ’калёсы’ (ТСБМ; карм., Мат. Гом.); як прыклад да адказу на пытанне «Павозка для агульных работ» прыводзіцца ў Інстр. I. Што датычыць лексемы ў ТСБМ, гэта відавочнае «слоўнікавае» запазычанне; адносна паходжання калымага ’калёсы’ гл. каламажка1.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ландо́
(фр. landau)
1) чатырохмесная карэта з адкідным верхам;
2) кузаў легкавога аўтамабіля з адкідным верхам над заднімі сядзеннямі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
калыма́га, ‑і, ДМ ‑мазе, ж.
Даўнейшая карэта з высока размешчаным кузавам. //Іран. Пра вялікія грузныя нязграбныя калёсы. Я і не звярнуў увагі, што мне насустрач грукоча ламавая калымага, ды гэтак грукоча, што аж зямлю, здаецца, скаланае.Сабаленка.На дарогу выпаўзла нязграбная калымага з двума вялікімі каламі.Б. Стральцоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)