mitigate

[ˈmɪtəgeɪt]

v.t.

зьмякча́ць, зьмянша́ць (боль, гарачыню́, ка́ру)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пазлу́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Садраць, абадгаць усё, многае. Пазлузваць кару з бярозы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

счаса́ць², счашу́, счэ́шаш, счэ́ша; счашы́; счаса́ны; зак., што.

1. Часаннем зняць верхні слой чаго-н.

С. кару з дрэва.

2. Зрасходаваць пры часанні.

С. палена на трэскі.

|| незак. счэ́сваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. счэ́сванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

саструга́ць (абрэзаць) ábschneiden* vt;

саструга́ць кару́ ábrinden vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

паабдзёўбваць, ‑ае; зак., што.

Абдзяўбці з усіх бакоў; абдзяўбці ўсё, многае. Паабдзёўбваць кару. Паабдзёўбвалі птушкі вішні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Карава́ць ’здзіраць кару’ (Шат., Выг.). Гл. кара.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

садра́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., здзярэ́цца; зак.

1. Злупіцца, зняцца (пра кару, скуру і пад.), аддзяліцца ад паверхні.

На пальцы садралася скура.

2. Стаць непрыгодным ад доўгага ўжывання (пра венік, шчотку і пад.).

|| незак. здзіра́цца, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Абко́рваць ’знімаць кару’ да кара (гл.), параўн. абкарэлы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

obostrzyć

зак. абвастрыць;

obostrzyć karę — узмацніць кару (пакаранне)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

entrínden

vt здыма́ць кару́ (з дрэва), ако́рваць (дрэва)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)