призе́мистый

1. (о человеке) прыса́дзісты, каржакава́ты;

2. (о здании и т. п.) прыса́дзісты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Каржа́к ’каржакаватае дрэва, корч’ (ТСБМ), з польск. krzak ’куст’ (гл. каржакаваты).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

старычы́на, ‑ы, м.

Разм. Стары чалавек. Гэта быў каржакаваты, крэпкі і ўвішны яшчэ старычына з доўгім чырвоным носам і вострымі, пранізлівымі вачамі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

thick-set, thickset

[,Өɪkˈset]

adj.

1) гу́ста засе́яны, заса́джаны або́ насе́лены

a thick-set hedge — гу́ста паса́джаны жывапло́т

2) каржакава́ты

a thick-set man — каржакава́ты мужчы́на

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

гуза́сты, ‑ая, ‑ае.

З вялікімі гузамі. Дзед Талаш падняў вочы на.. каржакаваты гузасты дуб з магутнымі лапамі, як бы чакаючы адказу на свае сумненні. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шыракатва́ры, ‑ая, ‑ае.

Які мае шырокі твар. Каржакаваты, шыракатвары Смірноў спакойна крочыць побач. Навуменка. У вызначаным месцы Валодзю чакаў Сяргееў з прысадзістым шыракатварым хлопцам. Федасеенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Карча́к 1. Гл. корч.

Карча́к 2 ’дужы, каржакаваты чалавек’ (Жыв. сл.), да корч. Метафарычны перанос значэння.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

чапы́жнік Лес або хмызняк, які дрэнна расце; каржакаваты лес (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

кра́жысты, ‑ая, ‑ае.

Тоўсты, каржакаваты (пра дрэва, палена). Кражыстыя хвоі, карава-разложыстыя дубы і ясені хавалі ад панскага вока грамаду людзей, якая ўцякла сюды з вёсак. Нікановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

knotty [ˈnɒti] adj.

1. каржакава́ты, сучкава́ты (пра дрэва)

2. ця́жкі, цяжкі́; заблы́таны;

a knotty problem заблы́таная спра́ва/прабле́ма

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)