во́кладачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да вокладкі. // Прызначаны для вырабу вокладак. Вокладачны кардон.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́кладка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж.

1. Цвёрдая, звычайна з кардону папка, у якую ўстаўлена кніга.

Каленкоравая в.

2. Папяровая абгортка кнігі, сшытка.

|| прым. во́кладачны, -ая, -ае.

В. кардон.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

tektura

ж. кардон

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

лінкру́ст, ‑у, М ‑сце, м.

Тоўстая папера ці кардон з гладкім або рэльефным малюнкам; абойны матэрыял.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расслаі́ць, ‑слаю, ‑слоіш, ‑слоіць; зак., каго-што.

1. Раздзяліць на слаі. Расслаіць кардон.

2. перан. Падзяліць на сацыяльныя групы, класы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

kordon, ~u

м. кардон; мяжа

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

прэсава́ны

1. прич. прессо́ванный; см. прэсава́ць;

2. прил. прессо́ванный;

п. кардо́н — прессо́ванный карто́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Толь ’воданепранікальны тоўсты кардон’ (ТСБМ, Некр. і Байк., Сцяшк.). Запазычана праз рус. толь ’тс’ з франц. tôle ’дахавыя лісты, дахавае жалеза’ (ЕСУМ, 5, 594).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прэсшпа́н

(ням. Preß span)

уст. шчыльна спрасаваны, глянцаваны кардон.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пракле́іць, ‑клею, ‑клеіш, ‑клеіць; зак., што.

1. Прамачыць клеем, памагаць клеем. Праклеіць кардон.

2. і без дап. Клеіць што‑н. некаторы час. Праклеіць цэлы дзень канверты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)