Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ко́пкаIж. (действие) ко́пка
ко́пкаIIж., уменьш. копёнка; см.капа́ I
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Ако́пак ’месца, дзе стаяла капа сена’ (КЭС, лаг.) да капа (гл.). Параўн. словаўтварэнне з абабак.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
капе́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Рмн. ‑шак; ж.
Абл.Капа 1. Каля ног дзяўчынкі паднялася мяккая капешка, на якую так захацелася сесці з падскокам.Гарбук.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Падка́пак ’клабук’ (Нас., Гарэц., Др.-Падб.). Укр.підкапок ’клабук, чапец’, рус.зах.капа, κάηκα, капочка ’шапка, фуражка’. Ст.-рус.*капа, накапка ’жаночае пакрывала на галаву ў выглядзе вэлюма’ (канец XV ст.). Далей гл. капа.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Капяшы́на, капяшчына ’капа сена’ (Нар. словатв.), да капа (гл.). Словаўтварэнне не зусім зразумелае. Магчыма, другаснае ад інтэнсіўнага дзеяслова з -^‑суфіксацыяй: kopa > kopati > kopositi > kopos‑ina.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Прыко́пак ’малая ўкладка сена на сенажаці’ (нясвіж., ЛА, 2), пріко́пык ’невялікая капа, складзеная асобна або каля вялікай капы ці стога’ (Юрч., Мат. Маг.). Да капа́ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Óberbett
n -(e)s, -en пакрыва́ла, ка́па
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Валацня́ ’прыстасаванне з зубцоў; для сцягвання коп’ (Мат. Гом.); ’стог’ (Касп.); ’невялікая капа сена’ (Бяльк.), валацэнька ’капа сена’ (Касп.), валацня, валацэнька ’тс’ (Інстр. III). Да валачыць. Фанетыка няясная.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
mop1[mɒp]n.
1. шва́бра (для мыцця падлогі)
2. гу́бка (на кароткай ручцы для мыцця посуду)
3.капа́ (валасоў)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)