реши́тельный

1. рашу́чы;

реши́тельный челове́к рашу́чы чалаве́к;

2. (окончательный) канчатко́вы;

реши́тельный отве́т канчатко́вы адка́з;

3. (решающий) рашу́чы, раша́ючы;

реши́тельный моме́нт рашу́чы мо́мант;

4. (несомненный) бясспрэ́чны; несумне́нны; сапра́ўдны;

реши́тельный тала́нт бясспрэ́чны (сапра́ўдны) та́лент.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рэзульта́т

(фр. résultat, ад с.лац. resultatum)

канчатковы вынік якой-н. дзейнасці, занятку, развіцця.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ultimate

[ˈʌltɪmət]

1.

adj.

1) апо́шні, канчатко́вы

the ultimate result — канчатко́вы вы́нік

2) кра́йні

the ultimate limits of the universe — кра́йнія ме́жы, край сусьве́ту

3) найбо́льшы, грані́чны, максыма́льны (пра ху́ткасьць, намага́ньні)

2.

n.

канцавы́ пункт, канчатко́вы вы́нік

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

irrevocable

[,ɪrɪˈvoʊkəbəl]

adj.

1) канчатко́вы, беззваро́тны, неадме́нны

2) неадкліка́льны (пастано́ва)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

эсхатало́гія

(ад гр. eschatos = апошні + -логія)

сукупнасць рэлігійных уяўленняў пра канчатковы лёс свету і чалавека.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

outright​1 [ˈaʊtraɪt] adj.

1. канчатко́вы; абсалю́тны; катэгары́чны;

an out right refusal рашу́чая адмо́ва

2. адкры́ты, про́сты, шчы́ры

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кане́чны, -ая, -ае.

1. Які мае канец, мяжу (у прасторы і часе); проціл. бесканечны.

Канечная велічыня (у матэматыцы — велічыня, што змяняецца ў пэўных межах, не роўная ні нулю, ні бесканечнасці).

2. Тое, што і канцавы.

К. прыпынак.

3. Тое, што і канчатковы (у 2 знач.).

К. вынік.

К. прадукт.

|| наз. кане́чнасць, -і, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

final

[ˈfaɪnəl]

1.

adj.

1) апо́шні

2) канчатко́вы (мэ́та); беспаваро́тны, канча́льны (пастано́ва)

final result — канчатко́вы вы́нік

2.

n.

1) апо́шні, канцавы́ (экза́мен)

2) фіна́л -у m. (у спо́рце)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

вы́нік, -у, мн. -і, -аў, м.

1. Канчатковы паказчык якіх-н. дзеянняў, намаганняў і пад.

Падвесці вынікі работы за дзень.

Вынікі конкурсу.

2. Паказчык майстэрства (звычайна спартыўнага).

В. плаўца.

В. забегу на сто метраў.

Лепшы в. дня.

3. Тое, што вынікае з чаго-н., з’яўляецца лагічным вывадам.

Поспехі з’яўляюцца вынікам напружанай штодзённай працы.

Пажар быў вынікам нядбайнага абыходжання з агнём.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абсалю́тны, -ая, -ае.

1. Безумоўны, неабмежаваны, узяты па-за ўсякім параўнаннем.

Абсалютныя і адносныя паказчыкі.

А. чэмпіён (спартсмен-пераможац у мнагабор’і).

2. Поўны, канчатковы.

А. спакой.

Абсалютная большасць (пераважная большасць). Абсалютная манархія (самадзяржаўе). А. слых (слых, які дакладна вызначае вышыню любога тону). Абсалютна (прысл.) правільна.

○

Абсалютны нуль — самая нізкая тэмпература (-273,15 °С).

◊

Абсалютны нуль — пра нікчэмнага, зусім бескарыснага ў якой-н. справе чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)