Глагала́ць ’голасна, рэзка гаварыць, гарланіць’ (Нас.). Рус.глаго́лать ’гаварыць, казаць’, укр.глаго́лати. Зыходным з’яўляецца ст.-слав., ц.-слав.глаголати ’казаць, гаварыць’ (што з’яўляецца рэдуплікаванай формай: *gol‑gol‑), з якога і запазычаны (праз царкоўную літ-py) усх.-слав. словы. У бел. мове націск змяніўся паводле дзеяслоўных тыпаў на ‑ati (‑аць), а семантыка набыла адценне жартаўлівасці.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
heráusbringen
*vt
1) выно́сіць
2) каза́ць, гавары́ць
3) выяўля́ць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
prawić
незак.жарт.казаць; прамаўляць;
prawić komplementy — казаць кампліменты;
prawić komu kazania (morały) — чытаць каму маралі
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
паступо́васць, ‑і, ж.
1. Уласцівасць паступовага.
2. Паслядоўнасць, чарговасць. Часамі Самабыля нават займаюць думкі: у якой паступовасці трэба размяркоўваць самы матэрыял сваркі? Што трэба казаць наўперад, а што потым?Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Нака́з ’запрашэнне’, ’паведамленне, апавяшчэнне’, ’наказ’ (Яруш., Гарэц.; валож., Жыв. сл.; Яўс.). Ад наказа́ць ’паведаміць праз каго-небудзь (запрашэнне, вестку)’, да казаць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
misrepresent
[,mɪs,reprɪˈzent]
v.t.
падава́ць што у фальшы́вым сьвятле́, каза́ць няпра́ўду аб чым
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
амбо́н, ‑у, м.
Узвышэнне ў царкве перад так званымі царскімі варотамі. Мікіта адпускаецца і, хлюпаючы лапцямі, зноў ідзе да амбону.Колас.Перасталі з амбонаў казаць казанне папы — лепш цішком паскардзіцца дзе надзейнаму чалавеку.Скрыган.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)