połeć

м. кавалак; луста; полць;

słoniny — кавалак сала

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

кардонка назоўнік | жаночы род | размоўнае

  1. Каробка з кардону.

  2. Невялікі кавалак кардону.

    • Выразаць самалёцік з кардонкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

глыба назоўнік | жаночы род

Вялікі кавалак, абломак цвёрдага рэчыва.

  • Г. лёду.

|| прыметнік: глыбавы.

  • Г. россып.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

пакоўка назоўнік | жаночы род | спецыяльны тэрмін

Загатоўка, апрацаваны каваннем або штампаваннем кавалак мегалу.

|| прыметнік: паковачны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

агрызак назоўнік | мужчынскі род

Абгрызены кавалак чаго-н.

  • А. яблыка.
  • А. алоўка (спісаны, кароткі аловак).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

адламаць дзеяслоў | закончанае трыванне

Ломячы, зламаўшы, аддзяліць.

  • А. кавалак хлеба.

|| незакончанае трыванне: адломліваць і адломваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

цяльпук назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

  1. Кароткі тоўсты кавалак дрэва; калодка.

  2. Пра нязграбнага непаваротлівага чалавека, дзіця.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

кусо́к м разм гл кавалак

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

кус прост. кусо́к, -ска́ м., кава́лак, -лка м., кус, род. ку́са м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

жи́рный тлу́сты; (о шрифте — ещё) то́ўсты; (тучный) сы́ты;

◊

жи́рный кусо́к до́бры кава́лак.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)