połeć

м. кавалак; луста; полць;

słoniny — кавалак сала

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

запле́снелы і заплясне́лы, -ая, -ае.

Пакрыты плесняй.

З. кавалак сыру.

|| наз. запле́снеласць, -і, ж. і заплясне́ласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аскаба́лак, -лка, мн. -лкі, -лкаў, м. (разм.).

Кавалак, абломак, асколак чаго-н.

А. дрэва.

|| прым. аскаба́лкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

напа́йка, -і, ДМ -па́йцы, мн. -і, -па́ек, ж.

1. гл. напаяць.

2. Напаяны кавалак металу.

Стальная н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дзеравя́ка, -і, ДМ -вя́цы, мн. -і, -вя́к, ж. (разм.).

Кавалак дрэва.

На беразе ракі дагнівалі пачарнелыя дзеравякі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цяльпу́к, цельпука́, мн. цельпукі́, цельпуко́ў, м. (разм.).

1. Кароткі тоўсты кавалак дрэва; калодка.

2. Пра нязграбнага, непаваротлівага чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кусо́к м разм гл кавалак

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

жи́рный тлу́сты; (о шрифте — ещё) то́ўсты; (тучный) сы́ты;

◊

жи́рный кусо́к до́бры кава́лак.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кус прост. кусо́к, -ска́ м., кава́лак, -лка м., кус, род. ку́са м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

злі́так, -тка, мн. -ткі, -ткаў, м.

Застылы кавалак расплаўленага металу.

З. чыгуну.

Серабро ў злітках.

|| прым. злі́ткавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)