сярэднепаднябе́нны, ‑ая, ‑ае.

У лінгвістыцы — які вымаўляецца пры ўдзеле сярэдзіны паднябення. Гук й — сярэднепаднябенны зычны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

альвеаля́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да альвеолаў.

•••

Альвеалярныя зычныя гл. зычны.

Альвеалярнае паветра гл. паветра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

й,

1. Адзінаццатая літара беларускага алфавіта, якая называецца «і кароткае».

2. Зычны гук, звонкі, сярэднеязычны, фрыкатыўны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

spirant

[ˈspaɪrənt]

n., Gram.

фрыкаты́ўны зы́чны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

сано́рны

(лац. sonorus = звонкі);

с. зычны — зычны гук, пры ўтварэнні якога голас пераважае над шумам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

dental [ˈdentl] adj.

1. дэнта́льны, зубны́;

a dental consonant ling. дэнта́льны/зубны́ зы́чны (гук)

2. зубаўрачэ́бны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гу́бна-губны́, ‑ая, ‑ое.

Які ўтвараецца збліжэннем або змыканнем губ; білабіяльны (пра гукі мовы). Губна-губны зычны «б».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цэрэбра́льны анат., лингв. церебра́льный;

ц. нерв — церебра́льный нерв;

ц. зы́чны — церебра́льный согла́сный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сана́нт, ‑а, М ‑нце, м.

1. Зычны гук, пры ўтварэнні якога голас пераважае пад шумам.

2. Складаўтваральны гук; проціл. кансанант.

[Ад лац. sonans, sonantis — які гучыць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палаталізава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад палаталізаваць.

2. у знач. прым. Які падпаў пад уплыў палаталізацыі; мяккі. Палаталізаваны зычны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)