сузо́р’е, -я, мн. -і, -яў, н.

1. Адзін з участкаў, на якія падзелена зорнае неба для зручнасці арыентацыі і абазначэння зорак; характэрныя фігуры, утвораныя яркімі зоркамі.

С.

Вялікай Мядзведзіцы.

2. перан. Група выдатных дзеячаў, пісьменнікаў і пад., якія працуюць у адну эпоху.

С. талентаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

субгіга́нт

(ад суб- + гігант)

астр. абазначэнне класа зорак з меншай свяцімасцю, чым у зорак-гігантаў (параўн. субкарлік).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Сямізвёздачка (сямізьвёздачка) ’сузор’е Плеяды’ (Касп.). Да сем і звязда ’зорка’ (гл.), названа паводле колькасці зорак.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

sic [sɪk] adv. лацін. (паказвае на дакладную адпаведнасць арыгіналу): sic itur ad astra такі́ шлях да зо́рак

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

starlight [ˈstɑ:laɪt] n. святло́ зо́рак;

He walked home by starlight. Ён ішоў дамоў, а над галавою – зоркі.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

нашыўны́, ‑ая, ‑ое.

Які нашываецца на што‑н. Калі .. [вайсковец] зняў шынель, дык Анатоль заўважыў на рукавах сляды ад нашыўных зорак. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ГЕ́РЦШПРУНГ (Hertzsprung) Эйнар

(8.10.1873, г. Фрэдэрыксбарг, Данія — 21.10.1967),

дацкі і нідэрландскі астраном. Чл. Нідэрландскай, Дацкай, чл.-кар. Парыжскай АН. Скончыў Капенгагенскі політэхн. ін-т (1898). Праф. астраноміі ў гарадах Гётынген, Патсдам, Лейдэн. У 1935—45 дырэктар абсерваторыі Лейдэнскага ун-та. Навук. працы па эвалюцыі зорак. Увёў раздзяленне зорак на гіганты і карлікі. Пабудаваў залежнасць зорнай велічыні ад спектральнага класа зорак (гл. Герцшпрунга—Рэсела дыяграма). Упершыню выкарыстаў фатаграфію для вывучэння падвойных зорак (1914—19).

Літ.:

Паннекук А. История астрономии: Пер. с англ. М., 1966.

т. 5, с. 201

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

фато́метр, ‑а, м.

1. У фізіцы — прыбор для вымярэння сілы святла якой‑н. крыніцы.

2. У астраноміі — прыбор для вызначэння яркасці зорак.

[Ад грэч. phōs, phōtos — святло і metreō — вымяраю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

conjurer [ˈkʌndʒərə] n.

1. чарадзе́й, чараўні́к

2. фо́куснік;

He is no conjurer. Ён зорак з неба не хапае.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

all-star

[,ɔlˈstɑ:r]

adj.

зо́ркавы, вы́браны

all-star team — вы́браная кама́нда, кама́нда ўсіх зо́рак

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)