zniknąć

зак. знікнуць; прапасці;

zniknąć jak kamfora — выпарыцца; развеяцца; знікнуць;

zniknąć z oczu — знікнуць з вачэй;

zniknąć sobie z oczu — згубіць адно аднаго

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

versíegen

vi (s) канча́цца, зні́кнуць (тс. перан.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

знікне́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. знікаць — знікнуць. Знікненне антаганістычных класаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рассмакта́ць, -макчу́, -мо́кчаш, -мо́кча; -макчы́; -макта́ны; зак., што (разм.).

1. Прымусіць знікнуць, разысціся (пра пухліну і пад.).

2. Смокчучы, растварыць.

Р. драбок цукру.

|| незак. рассмо́ктваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. рассмо́ктванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

вы́клініцца, ‑ніцца; зак.

Спец. Танчэючы, звужаючыся, сысці на клін і знікнуць (пра пласты горных парод).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разасса́цца, ‑ссецца; зак.

Апасці, знікнуць у выніку паглынання здаровым асяроддзем (пра пухліны, зацвярдзенні і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ссо́рыць ‘згубіць’ (Касп., Жд. 3), сшо́рыць ‘схавацца, загубіцца, знікнуць’ (Стан.). Да сорыць, шорыць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

стра́ціцца, стра́чуся, стра́цішся, стра́ціцца; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв). Згубіцца, знікнуць.

Страціліся сілы.

Страцілася надзея.

2. Растраціцца, патраціцца.

За гэту паездку я надта страцілася.

|| незак. стра́чвацца, -аецца (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Вы́паветрыцца ’знікнуць ад пошасці’ (Нас.). Гл. паветрыць(цца). Параўн. рус. поветрие ’эпідэмія, якая хутка распаўсюджваецца’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

разраўня́цца, ‑яецца; зак.

1. Стаць роўным, гладкім, раўнамерным.

2. Знікнуць, разгладзіцца (пра складкі, маршчыны і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)