нарадазна́вец, ‑знаўца, м.

Уст. Спецыяліст па нарадазнаўству.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

літаратуразна́вец, ‑знаўца, м.

Спецыяліст у галіне літаратуразнаўства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грамадазна́вец, ‑знаўца, м.

Спецыяліст у галіне грамадазнаўства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

славяназна́вец, ‑знаўца, м.

Спецыяліст у галіне славяназнаўства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усходазна́вец, ‑знаўца, м.

Спецыяліст у галіне ўсходазнаўства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

znawca

м. знаўца;

pierwszy znawca — найлепшы знаўца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

правазна́вец, ‑знаўца, м.

Уст. Тое, што і прававед.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заканазна́вец, ‑знаўца, м.

Спецыяліст у галіне заканазнаўства; юрыст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зако́ннік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

1. Знаўца законаў (у 2 знач.); заканазнавец.

2. Той, хто строга прытрымліваецца закона (у 2 знач.).

|| ж. зако́нніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

jurist [ˈdʒʊərɪst] n. fml юры́ст; зна́ўца зако́наў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)