умаро́зіць, ‑рожу, ‑розіш, ‑розіць; зак., што.

Змясціць што‑н. у вадкасць, якая замярзае, і даць там умацавацца пад дзеяннем марозу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панаса́джваць¹, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак.

1. чаго. Насадзіць¹ вялікую колькасць якіх-н. раслін.

П. дрэў.

2. каго-чаго. Змясціць, размясціць дзе-н. вялікую колькасць каго-н, чаго-н.

П. людзей на аўтамашыну.

П. булак у печ.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Сто́ўпіцца ‘змясціцца’: стоўпіцца яшчэ тут напісаць (Касп.), сто́ўпіцца, стаўпі́цца ‘увайсці, уціснуцца’ (Шымк. Собр.), стаўпі́цца ‘сабрацца ў адным месцы’, ‘змясціцца’ (Нас.), сто́ўпіць ‘змясціць’ (Ласт., Гарэц.). Да тоўпіць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

не́куды.

1. прысл. Кудысьці, невядома куды.

Н. ж вядзе гэта сцежка.

2. безас., у знач. вык., з інф. Няма месца (куды б можна было адправіцца, змясціць каго-, што-н.).

Ехаць н.

Далей ісці н.

◊

Далей некуды (разм.) — горш не можа быць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паглы́біць, -блю, -біш, -біць; -блены; зак., што.

1. Зрабіць больш глыбокім (у 1 і 4 знач.).

П. сажалку.

П. свае веды (перан.).

2. Змясціць глыбей, урэзаць што-н.

П. разец у метал.

|| незак. паглыбля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. паглыбле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

змяшча́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што.

1. Незак. да змясціць.

2. Мець, заключаць у сабе што‑н. Крупы грэчкі змяшчаюць вугляводы, бялкі, тлушчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыцяні́ць, ‑цяню, ‑ценіш, ‑цаніць; зак., што.

Прысланіць, прыкрыць чым‑н. ад святла; паставіць, змясціць дзе‑н. у цень. Прыцяніць вазон. Прыцяніць расаду ад сонца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

увярста́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Спец.

1. Зрабіць устаўку ў вёрстку (у 2 знач.).

2. Змясціць у радок або на старонку пры вярстанні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Патоўпіць, ‑цца ’змясціць, -цца’ (Шат.). Балтызм. Параўн. літ. talpà ’аб’ём, ёмістасць’, лат. talpa ’памяшканне’, літ. til̃pti ’змяшчацца, уваходзіць’, tùlpinti ’даваць месца, змяшчаць’, лат. tìlpt ’тс’. Роднаснае з прасл. tъlpa/tьlpa ’натоўп’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пазамуро́ўваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак.

1. што. Закласці муроўкай усё, многае.

П. праёмы ў сценах.

2. каго-што. Змясціць усё, многае або ўсіх, многіх у памяшканні, тайніку, наглуха закладзеным муроўкай.

3. перан., што. Пакрыць снегам, лёдам усё, многае (разм.).

Мароз пазамуроўваў рэкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)