сцэментава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак.
1. што. Змацаваць цэментам. / у вобразным ужыв. Мароз сцэментаваў зямлю.
2. перан.; каго-што. Змацаваць, з’яднаць. [Першы рэйд] сцэментаваў нашу сувязь з масамі, павялічыў наш уплыў на людзей. Казлоў. Таленавіты калектыў тэатра імя Я. Купалы дапамог маладому драматургу паглыбіць ідэю п’есы, больш матываваць учынкі персанажаў, мацней сцэментаваць сюжэт. Гіст. бел. сав. літ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паско́лваць², -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.
1. Скалоць, змацаваць разам (шпількай) усё, многае.
П. кавалкі матэрыі.
2. каго-што. Параніць у многіх месцах або многіх чым-н. вострым, калючым.
П. ногі ржышчам.
3. каго-што і без дап. Сколваць некаторы час (гл. скалоць²).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
болт (род. балта́) м., в разн. знач. болт;
змацава́ць балта́мі — скрепи́ть болта́ми;
балты́ акані́ц — болты́ ста́вен
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ско́бка ж., в разн. знач. ско́бка;
змацава́ць ~кай — скрепи́ть ско́бкой;
стры́гчыся ў ~ку — стри́чься в ско́бку
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
завяза́ць, -вяжу́, -вя́жаш, -вя́жа; -вяжы́; -вя́заны; зак., што.
1. Змацаваць, злучыць канцы чаго-н. вузлом, бантам і пад.
З. вузел.
З. гальштук.
З. хустку.
2. Абматаўшы, змацаваць канцы бінту, вяроўкі і пад.
З. вочы.
З. мех.
З. парэзаны палец.
3. Распачаць, даць узнікнуць (таму, што названа назоўнікам).
З. бой.
З. перастрэлку.
З. гаворку.
З. знаёмства.
◊
Свет завязаць каму (разм.) — зрабіць перашкодай, пазбавіць свабоды дзеянняў.
Як завязаць (разм.) —
1) поўна, вельмі многа, колькі ўлезла.
Насыпаць мех як з.;
2) колькі можна, уволю.
Наеўся як з.
|| незак. завя́зваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. завя́званне, -я, н. і завя́зка, -і, ДМ -зцы, ж. (да 1 і 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
скле́іць, скле́ю, скле́іш, скле́іць; скле́ены; зак., што.
1. гл. клеіць.
2. Змацаваць клеем.
С. лісты паперы.
3. перан. Наладзіць, аднавіць (разм.).
Не с. дружбу пасля такой сваркі.
|| незак. скле́йваць, -аю, -аеш, -ае (да 2 і 3 знач.).
|| наз. скле́йванне, -я, н. і скле́йка, -і, ДМ -йцы, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
скало́ць², скалю́, ско́леш, ско́ле; скалі́; ско́латы; зак., што.
1. Змацаваць разам што-н., сашпільваючы.
С. кускі матэрыі.
С. шпількай пояс.
2. і каго. Зраніць у многіх месцах чым-н. вострым, калючым.
С. ногі іржышчам.
|| незак. ско́лваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. ско́лка, -і, ДМ -лцы, ж. і ско́лванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
перало́м, -у, мн. -ы, -аў, м.
1. Месца, па якім што-н. пераламана.
Змацаваць вясло на пераломе.
2. Парушэнне цэласці косці ў чалавека, жывёліны.
Закрыты п. бядра.
Асколачны п. косці.
3. перан. Рэзкая змена ў развіцці чаго-н.
П. у жыцці.
На пераломе.
|| прым. перало́мны, -ая, -ае (да 3 знач.).
П. перыяд гісторыі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
скаба́, -ы́, мн. ско́бы і (з ліч. 2, 3, 4) скабы́, скоб, ж.
1. Выгнутая паўкругам металічная паласа, якая служыць ручкай у дзвярах, сундуках і пад.
2. Сагнутая пад вуглом жалезная паласа ці дрот для сашчаплення якіх-н. частак.
Змацаваць вуглы скобамі.
|| памянш. ско́бка, -і, ДМ -бцы, мн. -і, -бак, ж.
|| прым. ско́бачны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пазлуча́ць 1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
1. Злучыць, змацаваць усё, многае. Пазлучаць правады.
2. Устанавіць сувязь паміж усім, многім. Пазлучаць берагі мастамі.
3. Сабраць разам усё, многае.
пазлуча́ць 2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.
Злучыць для палавога акта ўсіх, многіх (пра жывёлу).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)