zdziwienie
zdziwieni|e
н. здзіўленне;
ku mojemu ~u — на маё здзіўленне;
ze ~em — са здзіўленнем
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
ой і ой-ой-о́й, выкл.
1. Выражае спалох, здзіўленне, боль.
2. Узмацняе слова, да якога прымыкае адно або разам з займеннымі словамі «як», «які» (разм.).
Жылося ой як цяжка.
Нялёгка было, ой нялёгка.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
у², выкл.
1. Выражае здзіўленне, здагадку, пазнаванне, папрок, пагрозу, абурэнне, гнеў і пад.
У, які ты дужы!
У, забойца.
2. Ужыв. гукапераймальна для абазначэння гудзення, свісту, выцця (вымаўляецца працяжна).
У-у-у!
Гудзе вецер.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
здзіві́цца, здзіўлюся, здзівішся, здзівіцца; зак.
Прыйсці ў здзіўленне, уразіцца незвычайнасцю чаго‑н. Макар уяўляў, як здзівіцца маці, калі ён пастукае ў шыбу. Асіпенка. [Скрыпач] здзівіўся нябачанаму ніколі багаццю. Чорны. // Выказаць сваё здзіўленне словамі. — Ай! — спалохана здзівілася Соня, быццам убачыла Юрку ўпершыню. Карпаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
awe1 [ɔ:] n. глыбо́кая паша́на і страх; здзіўле́нне; захапле́нне
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
ах, выкл.
1. Перадае захапленне, здзіўленне, спалох, здагадку і пад.
Ах, як слаўна тут!
Ах, якая нечаканасць!
2. Перадае пачуццё жалю, гора.
Ах, якое няшчасце!
3. Перадае пачуццё гневу і абурэння.
Ах, каб вас каршун!
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дзіві́ць, дзіўлю, дзівіш, дзівіць; незак., каго-што.
Выклікаць здзіўленне; здзіўляць. Касперскую дзівіла цярплівасць раненага, тое, што ён не скардзіўся, не стагнаў. Шарахоўскі. / у безас. ужыв. [Апейку] не раз дзівіла, і цяпер здзіўленне гэта ажыло зноў; колькі паэтаў, пісьменнікаў паявілася на беларускай зямлі за які дзесятак гадоў! Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дзі́ва, -а, мн. -ы, -аў, н.
Тое, што выклікае здзіўленне, цуд.
Сапраўднае д.
Што за д.? Вось гэта дык д.!
◊
Дзіва дзіўнае (разм.) — вялікае дзіва.
Дзіву давацца (разм.) — моцна здзіўляцца.
На дзіва (разм.) — надта добра (удацца, выйсці, атрымацца).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ай, выкл. (разм.).
Выказвае розныя пачуцці: боль, спалох, здзіўленне, папрок, радасць, жаль і пад. (часта вымаўляецца з паўтарэннем)
Ай, баліць!
Ай, страшна!
Ай, як хораша ў полі!
Ай-ай-ай, як непрыгожа!
◊
Ай-ай-ай (разм.) — выказвае неадабрэнне, папрок.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
whew [fju:] interj. уф!; ух!; ф’ю! (выражае здзіўленне, стомленасць і да т.п.)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)