у́нтэр-афіцэ́р, -а, мн. у́нтэр-афіцэ́ры, -аў, м.
Званне малодшага каманднага саставу ў царскай і некаторых замежных арміях, а таксама асоба, якая мае гэта званне.
|| прым. у́нтэр-афіцэ́рскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сержа́нтский сяржа́нцкі;
сержа́нтское зва́ние сяржа́нцкае зва́нне.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
архімандры́т, -а, М -ры́це, мн. -ы, -аў, м.
Вышэйшае духоўнае званне для манахаў, тытул святара-манаха, звычайна настаяцеля мужчынскага манастыра, а таксама асоба, якая мае гэта званне.
|| прым. архімандры́цкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дацэ́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.
Вучонае званне выкладчыка вышэйшай навучальнай установы або супрацоўніка навуковай арганізацыі, якое папярэднічае прафесару, а таксама асоба, якая мае гэта званне.
|| прым. дацэ́нцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
бая́рства, -а, н.
1. Сан, званне баярына.
2. зб. Баяры, баярскае саслоўе.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
контр-адміра́л, -а, мн. -ы, -аў, м.
Першае адміральскае званне або чын на флоце, роўнае званню генерал-маёра ў сухапутных войсках, а таксама асоба, якая мае гэта званне.
|| прым. контр-адміра́льскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
championship [ˈtʃæmpiənʃɪp] n.
1. першынство́, чэмпіяна́т
2. зва́нне чэмпіёна;
win a world swimming championship заваява́ць зва́нне чэмпіёна све́ту па пла́ванні
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
генера́л, -а, мн. -ы, -аў, м.
Воінскае званне вышэйшага каманднага складу ўзброеных сіл, а таксама асоба, якая мае гэта званне.
Г.-маёр.
Г.-лейтэнант.
Г.-палкоўнік.
Г. арміі.
|| прым. генера́льскі, -ая, -ае.
Генеральскія пагоны.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
высвяча́ць
‘пасвячаць, надаваць каму-небудзь духоўны сан, званне’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
высвяча́ю |
высвяча́ем |
| 2-я ас. |
высвяча́еш |
высвяча́еце |
| 3-я ас. |
высвяча́е |
высвяча́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
высвяча́ў |
высвяча́лі |
| ж. |
высвяча́ла |
| н. |
высвяча́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
высвяча́й |
высвяча́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
высвяча́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
генера́л, ‑а, м.
Воінскае званне або чын вышэйшага каманднага і начальніцкага саставу ў арміі. // Асоба, якая мае гэта званне.
•••
Генерал ад інфантэрыі — самы высокі генеральскі чын у пяхотных войсках царскай арміі; асоба, якая мела гэта званне.
Генерал арміі — самае высокае званне генералаў; асоба, якая мае гэта званне.
Генерал-лейтэнант — другое па старшынству генеральскае званне; асоба, якая мае гэта званне.
Генерал-маёр — першае (малодшае) генеральскае званне; асоба, якая мае гэта званне.
Генерал-палкоўнік — трэцяе па старшынству генеральскае званне; асоба, якая мае гэта званне.
[Ад лац. generalis — агульны, галоўны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)