Патарча́ка, патырча́ка ’кол, палка, якія тырчаць у плоце, з зямлі’ (ТСБМ, Янк. 2; КЭС — Сачанка), ’стрэмка’ (глыб., Сл. ПЗБ), ’замінка’, ’непатрэбная рэч’ (Бір. Дзярж.), патарча́чына ’невідочная з зямлі ці з багна абгніўшая дзеравіна’ (КЭС, лаг.). Да тырча́ць (гл.). Роднасныя рус. усх. пото́рча, пск. пото́рчевина ’палка, ражон, шост, уваткнутыя ў зямлю’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

затры́мка, ‑і, ДМ ‑мцы, ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. затрымліваць — затрымаць (у 1, 2 знач.).

2. Р мн. ‑мак. Зацяжка, замінка ў чым‑н., часовае спыненне чаго‑н. Цягнік ішоў з затрымкамі. То ішоў на ўсю хуткасць, то падоўгу стаяў на адным месцы. Няхай. Паведамленне было дастаўлена з затрымкай. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

handicap

[ˈhændikæp]

1.

n.

перашко́да, замі́нка f.

2.

v.t.

ста́віць у невыго́днае стано́вішча, заміна́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

backset

[ˈbækset]

n.

1) няўда́ча; затры́мка, замі́нка f.

2) малы́ вір, віро́к -ка́ m., супраці́ўная плынь

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

rub​1 [rʌb] n.

1. націра́нне, расціра́нне; сціра́нне;

the rub of a brush чы́стка шчо́ткай

2. fml перашко́да, замі́нка, ця́жкасць;

There is the rub! А ў гэтым якраз і загваздка!

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

setback

[ˈsetbæk]

n.

1) адступле́ньне, затры́мка ў по́ступе; перашко́да, замі́нка f.

2) зьме́на на го́ршае, няўда́ча f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

заме́шка ​1, ‑і, ДМ ‑шцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. замешваць ​2 — замяшаць ​1.

заме́шка ​2, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

Абл. Замінка, затрымка. Ідзе з лапатай дзядзька з хаты І адграбае снег заўзята. У гумно і ў хлеў праводзіць сцежкі, — Не хоча мець удзень замешкі, Бо ўдзень на рэчку і на тоні Схадзіць рыхтуецца Антоні. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

старава́ты, ‑ая, ‑ае.

Ужо не малады, крыху стары (у 1, 3 знач.). [Дзяўчына:] — А Даніла стараваты, А Кірыла сумнаваты, Выйду замуж я за Саву, Працавіты ён на славу. Дзеружынскі. — Здаецца, нічога, — адказаў ветэрынар, гледзячы каню ў зубы. — Стараваты, ды не зусім. У абоз. Якімовіч. // Не новы, устарэлы. [Васіль Ігнатавіч:] — Тут замінка ў тым, што ў цябе, Патапавіч, іншы раз думкі крыху стараватыя. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

cumber

[ˈkʌmbər]

1.

v.t.

1) абцяжа́рваць; турбава́ць

2) заміна́ць, перашкаджа́ць

2.

n.

замі́нка, перашко́да f.; цяжа́р -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

interference

[,ɪntərˈfɪrəns]

n.

1) перашкаджа́ньне, уме́шваньне n.

2) перашко́да, замі́нка f.

3) Phys. інтэрфэрэ́нцыя f. (хва́ляў гукавы́х, сьветлавы́х)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)