pfándweise

adv пад зало́г, у я́касці зало́гу

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

pawn​1 [pɔ:n] n.

1. зало́г, закла́д

2. зало́жнік

3. паручы́цельства, абавяза́цельства

♦

at/in pawn у закла́дзе, закла́дзены

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

kaucja

kaucj|a

ж. заклад, залог; грашовы залог;

wziąć za ~ą — узяць пад заклад;

złożyć ~ę — унесці заклад;

wypuścić (zwolnić) kogo za ~ą — вызваліць пад грашовы залог (заклад) каго

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

зару́ка, ‑і, ДМ ‑руцы, ж.

Залог, гарантыя. Адно толькі цешыла сэрца: народ не хоча змірыцца з такім ладам. І ў гэтым — зарука перамогі. Колас. Зарука творчых поспехаў савецкай літаратуры ў шчыльнай, самай цеснай сувязі пісьменнікаў з практыкай сацыялістычнага будаўніцтва. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Únterpfand

n -(e)s, -pfänder зало́г, закла́д, гара́нтыя (тс. перан.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

гара́нтыя, ‑і, ж.

Запэўненне ў чым‑н., забеспячэнне чаго‑н.; парука. Гарантыя правоў. Тавар з гарантыяй. // Залог, умова, якая забяспечвае поспех чаго‑н. Паспяховы запуск магутнай савецкай многаступеньчатай ракеты з’яўляецца гарантыяй таго, што савецкая навука даб’ецца новага прагрэсу на шляху асваення касмічнай прасторы. «Звязда».

[Фр. garantie.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bail​1 [beɪl] n. закла́д, зало́г, паручы́цельства;

allow/take bail for the prisoner вызваля́ць на пару́кі з турмы́;

be on bail быць на пару́ках

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

зале́жны

1. зави́симый;

~нае стано́вішча — зави́симое положе́ние;

~ныя краі́ны — зави́симые стра́ны;

2. грам. подчинённый, страда́тельный;

○ з. стан — страда́тельный зало́г

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

zadatek, ~ku

zadat|ek

м.

1. задатак; залог; абяцанне;

dać ~ek — даць задатак;

~ek przyjaźni — залог сяброўства;

2. часцей мн. ~ki — задаткі;

wrodzone ~ki — прыродныя задаткі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

рэ́верс, ‑а, м.

Спец.

1. Прыстасаванне, пры дапамозе якога можна мяняць напрамак руху машыны ў процілеглы бок. Счэпшчык ляскае ручкай аўтасчэпкі, машыніст пераводзіць рэверс, і састаў ідзе назад. Васілёнак.

2. Адваротны бок медаля або манеты.

3. Пісьмовае абавязацельства, якое гарантуе што‑н.

4. У дарэвалюцыйнай арміі — грашовае забеспячэнне, залог, які ўносіць малады афіцэр у палкавую касу пры жаніцьбе.

[Ад лац. reversus — адваротны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)