dokończenie

н. заканчэнне, сканчэнне, канец;

~e nastąpi — канец будзе

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

заключе́ние ср.

1. (в тюрьму и т. п.) зняво́ленне, -ння ср.; (неоконч. действие) зняво́льванне, -ння ср.;

2. (вывод) вы́вад, -ду м.; заключэ́нне, -ння ср.;

3. (конец) заканчэ́нне, -ння ср.;

4. (договора, мира и т. п.) заключэ́нне, -ння ср.;

◊

в заключе́ние у заключэ́нне, на заканчэ́нне;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

оконча́ние ср.

1. (действие) заканчэ́нне, -ння ср., сканчэ́нне, -ння ср.;

2. (конец) кане́ц, род. канца́ м.;

3. грам. канча́так, -тка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пуп, -а, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Упадзіна на сярэдзіне жывата пасля адпадзення пупавіны.

2. Страўнік у птушак.

Курыны п.

3. Круглае ці вострае заканчэнне розных прадметаў (разм.).

Дарабіць п. у шапцы.

◊

Браць на пуп (разм.) — цяжка падымаць, перанапружвацца.

Пуп зямлі (разм., іран.) — пра таго, хто лічыць сябе галоўным, цэнтрам чаго-н.

|| памянш. пупо́к, -пка́, мн. -пкі́, -пко́ў, м. (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Вяро́за ’вярзенне, падман, хлусня’ (КТС). Да вярзці́. Заканчэнне слова ‑оза, магчыма, ужыта Якубам Коласам у якасці суфікса па аналогіі да пагроза дзеля рыфмы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

severance [ˈsevərəns] n. fml

1. разры́ў;

the severance of diplomatic relations разры́ў дыпламаты́чных адно́сін

2. заканчэ́нне;

severance pay вы́плата пры звальне́нні з пра́цы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

summary​1 [ˈsʌməri] n. сці́слы перака́з, рэзюмэ́;

news summary зво́дка наві́н;

a two-page summary рэзюмэ́ на дзве старо́нкі;

in summary на заканчэ́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

зыхо́д, ‑у, М ‑дзе, м.

Заканчэнне, завяршэнне, канец. Губернатар дазволіў затрымацца ў Адэсе да зыходу хваробы брата. Мехаў. // Вынік чаго‑н. Зыход спаборніцтваў. Зыход паядынку. □ [Алесь Гурло] не верыў у сілу сваёй хваробы і не прадчуваў трагічнага зыходу. Хведаровіч.

•••

На зыходзе — у канцы. Ноч была на зыходзе, з кожнай хвілінай святлеў усход. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wygasanie

н.

1. патуханне, згасанне;

2. сканчэнне, заканчэнне;

гл. wygaśnięcie

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zakończenie

zakończeni|e

н. заканчэнне; завяршэнне; канец;

~e roku szkolnego — заканчэнне навучальнага года;

na ~e — у заключэнне;

о ostrym ~u — з вострым канцом

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)