à la carte [ˌɑ:lɑ:ˈkɑ:t] adj., adv. на зака́з; парцыённа, по́рцыямі;

à la carte dinner абе́д з парцыённых страў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Замо́ва ’заклінанне’. Укр. замо́ва ’тс’, польск. уст. zamowa ’закляцце’, н.-луж. zamołwa ’прабачэнне, абаронная прамова’, чэш. уст. zámluva ’заказ, клятва’. Параўн. рус. паўн.-дзвін. замо́вка ’заступніцтва словам’, пецярб. замовле́ние ’замова’. Бязафіксны назоўнік ад дзеяслова *замовити > замовіць ’выклікаць мовай чароўную дзею’, утворанага ад кораня, прадстаўленага ў мова (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Bestéllung

f -, -en

1) даручэ́нне; зака́з

auf ~ — на зака́з

éine ~ máchen — зрабі́ць зака́з

2) даста́ўка, разно́ска (пісьмаў)

3) урабле́нне (зямлі)

4) назначэ́нне (zu D – кім-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Máßarbeit

f -, -en (пашы́вачная) рабо́та на зака́з

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Máßkleidung

f - індывідуа́льная пашыўка, во́пратка на зака́з

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zlecenie

н.

1. даручэнне; распараджэнне;

wykonać zlecenie — выканаць даручэнне;

2. заказ; замова; нарад;

zlecenie na dostawę — замова (заказ, нарад) на дастаўку

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

náchbestellen

vt дава́ць дадатко́вы зака́з (на што-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Máßanzug

m -(e)s, -anzüge кася́рм на зака́з

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zapotrzebowanie

н.

1. запатрабаванне, заказ; замова; заяўка;

2. запыт; патрэба

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

рэцэ́птар, ‑а, м.

Канцавыя ўтварэнні адчувальных нервовых валокнаў (у арганізмах жывёл і чалавека), якія ўспрымаюць раздражненні з навакольнага і ўнутранага асяроддзя і ператвараюць іх у нервовыя імпульсы.

[Ад лац. recipio — успрымаю.]

рэцэпта́р, ‑а, м.

Работнік аптэкі, які прымае заказ на прыгатаванне лякарства па рэцэпту ўрача; фармацэўт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)