штоле́та, прысл.

Кожнае лета, кожным летам. Наташа вучылася ў Мінску, але Штолета гасціла У маці ў сяле. Гілевіч. Чэсік бярэ торбу з ядой, бярэ пугу і, як штодня, як і штолета, ідзе займаць калгасныя каровы. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

situíeren

vt

gut situíert sein — займа́ць до́брае стано́вішча

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ínnehaben

* аддз. vt мець, займа́ць (месца, кватэру, пасаду)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

predominate

[prɪˈdɑ:mɪneɪt]

v.

пераважа́ць (у сі́ле, лі́ку, уплы́ве), займа́ць пану́ючае стано́вішча

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

tenable [ˈtenəbl]adj. трыва́лы, надзе́йны (пра пазіцыю);

The post is tenable for three years. Гэтую пасаду можна займаць тры гады.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

violin [vaɪəˈlɪn] n. скры́пка;

play the violin ігра́ць на скры́пцы

♦

play first violin займа́ць вяду́чае стано́вішча; ігра́ць гало́ўную ро́лю

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

occupy [ˈɒkjupaɪ] v.

1. займа́ць, запаўня́ць (месца, прастору, час);

occupy a flat/seat/post займа́ць кватэ́ру/ме́сца/пост;

University occupies all my time. Універсітэт аднімае ў мяне ўвесь час.

2. займа́цца (чым-н.); удзяля́ць час (чаму-н.);

occupy oneself (in doing smth./with smth.) займа́цца (чым-н.);

The work occupies his whole attention. Гэтая праца захапляе яго цалкам.

3. акупава́ць, акупі́раваць;

occupy a city акупава́ць, захо́пліваць го́рад

4. займа́ць (пасаду, пост)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wégnehmen

* vt забіра́ць, адбіра́ць

viel Platz ~ — займа́ць мно́га ме́сца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

room​2 [ru:m, rʊm] v. AmE (with, together) жыць на кватэ́ры; займа́ць пако́й;

Shall we room together? Ці не пасяліцца нам разам?

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дыскваліфіка́цыя

(ад дыс + кваліфікацыя)

пазбаўленне кваліфікацыі, права займаць якуюн. пасаду, выконваць абавязкі, удзельнічаць у спартыўных спаборніцтвах і г. д. з-за неадпаведнасці прафесіянальным умовам або правілам (параўн. дэкваліфікацыя).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)