ВЕЛАСІПЕ́Д

[франц. vélocipede ад лац. velox (velocis) хуткі + pes (pedis) нага],

двух- ці трохколавая машына, якая прыводзіцца ў рух з дапамогай нажных педалей. Бываюць веласіпеды дарожныя (мужчынскія і жаночыя), лёгкадарожныя, юнацкія, спарт. (у т. л. тандэмы), дзіцячыя і спец. (грузавыя, цыркавыя, велакаляскі і інш.).

Папярэднікі веласіпеда — чатырохколавыя павозкі-самакаты, вядомыя з 16 ст. Першы двухколавы веласіпед з педалямі і рулём зроблены ў Расіі ўральскім кавалём Я.М.Артамонавым (1801). У 1815—50-я г. немцы К.Драйз і Ф.М.Фішэр, шатландзец Г.Далзел, англічанін Трэфу, французы П.Лалеман і М.Мішо ўдасканальвалі канструкцыю веласіпеда. Англ. інжынер Сержан у 1869 выкарыстаў ланцуговую перадачу, шатландзец Дж.Б.Данлап у 1888 замяніў гумавыя шыны пнеўматычнымі. Прамысл. вытв-сць веласіпедаў пачалася ў канцы 19 ст., калі сталі выкарыстоўваць стальныя трубы для рамы, ланцуговую перадачу на задняе кола, механізм свабоднага ходу і інш. Сучасныя дарожныя веласіпеды маюць трывалую раму, шырокія (1¼—1½″) шыны, масу каля 16 кг, у лёгкадарожных маса каля 14 кг, шыны меншага сячэння (1—1¼″), ручныя калодачныя тармазы. Спарт. веласіпеды адрозніваюцца аблегчанай канструкцыяй (8—11 кг) з легіраваных сталяў (часам з тытану) і дуралюміну, нізка апушчаным рулём, пераключальнікам скорасці і ручных барабанных тармазоў у шашэйных і адсутнасцю свабоднага ходу ў трэкавых веласіпедаў (гл. Веласіпедны спорт). Пашыраны складныя веласіпеды і з падвесным маторам. Буйная вытв-сць веласіпедаў у краінах Зах. Еўропы (Галандыя, Бельгія), Азіі (Кітай). На Беларусі вядучы вытворца дарожных веласіпедаў для дарослых з закрытай і складной рамамі — Мінскі матацыклетны і веласіпедны завод.

т. 4, с. 64

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

back

[bæk]

1.

n.

1) сьпі́на f.; пле́чы pl. only, хрыбе́т -та́ m.

2) Anat. хрыбе́т -та́ m.

a broken back — злама́ны хрыбе́т

3) зад -у, тыл -у m.; аза́дак -ка m.

the back of the head — паты́ліца f.

the back of the room — тыл пако́ю

4) сьпі́нка f. (крэ́сла)

5) адваро́тны або́ ле́вы бок

the back of a rug (fabric) — ле́вы бок дывана́ (ткані́ны), спод -у m.

2.

v.t.

1) падтры́мваць (ду́мку, плян); дапамага́ць

2) рабі́ць ста́ўку, ста́віць (на каня́)

3) дава́ць фон, быць фо́нам

4) адступа́цца ад чаго́, падава́цца наза́д (на аўтамабі́лі), тылава́ць

5) прыбыва́ць, падыма́цца (пра ваду́)

3.

adj.

1) за́дні; далёкі, глухі́

the back seat of a car — за́дняе сядзе́ньне ў аўтамабі́лі

back street — глуха́я ву́ліца

2) спо́зьнены, пратэрмінава́ны

back pay — спо́зьненая апла́та

back bills — пратэрмінава́ныя раху́нкі

3) стары́, ране́йшы

the back issues of this magazine — ране́йшыя ну́мары гэ́тага ча́сапісу

4) адваро́тны, супрацьле́глы

4.

adv.

1) наза́д

to be back — вярну́цца наза́д

2) у запа́се, у рэзэ́рве

to keep back enough money — трыма́ць у запа́се дастатко́ва гро́шай

•

- a stab in the back

- back and forth

- back down

- back from the road

- back of

- back out of

- back up

- behind one’s back

- get one’s back up

- hold back the crowd

- look back

- on one’s back

- talk back

- turn one’s back on

- with one’s back to the wall

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)