дра́ла, у знач. вык.
Разм. Уцякаць, наўцёкі. Жанкі ўрассыпную ды драла, Не чуюць і ног пад сабою. Колас.
•••
Даць (задаць) драла гл. даць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
задава́нне 1, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. задаваць — задаць.
задава́нне 2, ‑я, н.
Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. задавацца 2; фанабэрыстасць, ганарлівасць, зазнайства.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зада́дзены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад задаць (у 1–3 знач.).
2. у знач. прым. Загадзя вызначаны, зараней устаноўлены. Самалёт лёг на зададзены курс.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дзёру, у знач. вык.
Разм. Пускаецца наўцёкі, уцякае. [Маці:] Усе яны добрыя... Мякка сцелюць, ды мулка спаць... Сваё возьме — ды дзёру... Сачанка.
•••
Даць (задаць) дзёру гл. даць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
папыта́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак.
1. каго або у каго. Задаць каму-н. пытанне, каб даведацца пра што-н.
Папытайся ў яе пра здароўе маці.
2. чаго або у каго. Папрасіць дазволу на што-н., звярнуцца з якой-н. просьбай.
Папытаўся ў бацькі дазволу пайсці на каток.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пы́цель, пы́тля і пы́тлю, м.
1. пы́тля. Тое, што і вальцы (у 2 знач.).
2. пы́тлю. Пытляваная мука. [Жанчына:] — А дзе-ж мне той пшаніцы на пыцель набрацца? Брыль.
•••
Даць (задаць) пытлю гл. даць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пе́рец пе́рац, -рцу м.;
кра́сный пе́рец чырво́ны пе́рац;
◊
зада́ть перцу (кому-л.) да́ць (зада́ць) пе́рцу (каму-небудзь).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
bób, bobu
м. боб;
zadać bobu — задаць перцу
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
зада́дзены
1. прич., в разн. знач. за́данный; см. зада́ць;
2. прил. (предпосланный) за́данный;
~ная велічыня́ — мат. за́данная величина́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
zadać
зак.
1. задаць, даць;
zadać lekcję — задаць урок;
zadać pytanie — задаць пытанне;
zadać koniom owsa — даць коням аўса;
2. разм. паддаць; падняць;
zadać worek na plecy — дапамагчы (пасобіць) узваліць мяшок на спіну;
3. нанесці; прычыніць;
zadać cios — нанесці ўдар;
zadać bobu разм. задаць перцу;
zadać szyku разм. задаць шыку; шыкануць;
zadać szyku w nowym garniturze — шыкануць (задаць шыку) у новым касцюме;
zadać sobie gwałt (przymus) — прымусіць (змусіць) сябе;
zadać sobie fatygę (trud) — задаць сабе працы
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)