Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
полімасты́я
(ад полі- + гр. mastos = сасок)
наяўнасць у жывёлы або чалавека лішніх пар саскоў як прыроджаная загана развіцця.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
feler, ~u
м.загана, недахоп, дэфект, хіба
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Paupertas non est probrum (Vitium)
Беднасць не загана.
Бедность не порок.
бел. Рваная світка не загана.
рус. Бедность не порок. Бедность не стыд. У голыша ‒ та же душа. Хоть мошна пуста, да душа чиста. Убожество не грех. Нищета не отнимает ни чести, ни ума.
фр. La pauvreté n’est pas vice (Бедность не порок).
англ. Poverty is no sin (Бедность не грех).
нем. Armut ist keine Sünde (Бедность не грех).
Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)
Зава́да ’загана; перашкода’. Рус.смал., укр.зава́да, польск., серб.-луж.zawada ’перашкода’, чэш., славац.závada ’загана, перашкода’, славен.zavȃda ’сварка’, серб.-харв.за́вада, за̏вада ’сварка’ ст.-бел.завада ’перашкода’ (1407 г., Полац. грам.). Ц.-слав.завадити ’звязаць’. Прасл.zavada — аддзеяслоўнае імя ад прэфіксальнага дзеяслова zavaditi (гл. вадзіць1) з асноваутвараючым ‑а, якое стала канчаткам.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Мэркамэ́нты ’клопаты, турботы’ (Бяльк.). Відаць, скажонае польск.mankament ’брак, недахоп, памылка, загана, хіба’, якое з італ.mencamento ’недахоп, дэфект, парушэнне’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
калігра́фія, ‑і, ж.
Майстэрства пісаць разборліва, роўным, прыгожым почыркам. Почырк у яго [вучня] добры, роўны, хоць ніякіх вал[ася]ных ліній няма, што з пункту гледжання каліграфіі — найгоршая загана.Ермаловіч.Віцька паспешна і не вельмі зважаючы на каліграфію і чыстату, выконваў пісьмовыя заданні.Васілевіч.
[Грэч. kalligraphia — прыгожы почырк.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
defekt, ~u
м. вада; дэфект, загана, недахоп; хіба
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Га́мба ’недахоп, загана, ганьба’ (Сцяц. Словаўтв.). Відаць, з га́ньба (асіміляцыя ‑ньб‑ > ‑мб‑). Адсюль і гамбава́ць ’прызнаваць кепскім’ (Сцяц. Словаўтв.). Параўн. яшчэ га́мбіць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
про́расць, ‑і, ж.
Спец.
1.Загана драўніны, якая заключаецца ў тым, што ўнутры ствала знаходзіцца амярцвелы ўчастак кары і драўніны, які амярцвеў у выніку пашкоджання ствала дрэва.
2. Праслойка мяса ў сале або сала ў мясе.
3. Валакністыя ўтварэнні ў мякаці плода.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)