Ру́брыка ’
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ру́брыка ’
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
entitle
1. (to) дава́ць пра́ва;
be entitled to мець пра́ва (на што
2. дава́ць
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Rubrík
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Zéitungskopf
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ти́тло
1.
2. (заголовок)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ру́брыка
(
1)
2) раздзел, графа.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
шмуцты́тул
(
ліст паперы перад пачаткам кнігі або асобнай яе часткай, на якім змяшчаецца
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
Ánschrift
1) а́драс,
2) на́дпіс,
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
вака́була
(
1) іншамоўнае слова з перакладам на родную мову;
2)
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
ру́брыка, ‑і,
1.
2. Раздзел, падраздзяленне чаго‑н.; графа.
[Ад лац. ruber — чырвоны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)