наколдова́ть сов.

1. (вызвать что-л. колдовством) навядзьма́рыць;

2. (придать чему-л. волшебные свойства) начарава́ць; (наворожить) наваражы́ць; (наговорить) нагавары́ць; (заговорить) замо́віць, загавары́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падступі́цца, ‑ступлю́ся, ‑сту́пішся, ‑сту́піцца; зак.

1. Падысці вельмі блізка, наблізіцца. — Берагі топкія, ніхто падступіцца з вудамі і сеткамі не можа. Савіцкі. Цяпер балота замерзла і падступіцца да [разбітага] самалёта лёгка. Жычка.

2. Звярнуцца з просьбай, прапановай і пад. Не падступіцца да начальства з просьбай. □ Дзяўчатам хацелася загаварыць з лётчыцамі, але дзе ты да іх падступішся. Няхай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бу́ркнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак. і аднакр., што і без дап.

Невыразна, з адценнем незадаволенасці сказаць што‑н. Адна старая сялянка не выцерпела — буркнула: — Пану цівуну варон страляць, а нам спіны гнуць! Бядуля. [Глушкевіч] хацеў загаварыць з ёю, але жанчына нешта буркнула ў адказ, і нельга было зразумець, ці то яна павіталася так, ці выказала незадаволенасць. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заікну́цца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; ‑нёмся, ‑няцеся; зак.

1. Гаворачы, раптоўна спыніцца, запнуцца на паўслове. — Але ж мы... — Вера заікнулася, не ведаючы, што сказаць далей. Асіпенка.

2. Зрабіць спробу загаварыць пра што‑н., намякнуць на што‑н. Кухта заікнуўся штосьці сказаць, але Рэйзе асек яго. Мележ. Калі вясной .. [Горбікаў] заікнуўся, што няма чым сеяць агарод, Гаўрыла Галаўнёў даў яму мяшок насеннай бульбы. Дудо.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

féien

vt заваражы́ць, загавары́ць; рабі́ць непаража́льным [непрысту́пным]

gégen etw. (A) geféit sein — быць застрахава́ным ад чаго́-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zacząć

zaczą|ć

зак. пачаць; распачаць;

~ć mówić — пачаць гаварыць; загаварыць;

~ł dwudziesty rok życia — яму пайшоў дваццаты год

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

tune​1 [tju:n] n. маты́ў, мело́дыя;

a catchy tune лёгка запаміна́льны маты́ў;

a commonplace tune зае́зджаны маты́ў

♦

in/out of tune у лад; у зго́дзе/не ў лад; не ў зго́дзе;

change one’s tune запе́ць на і́ншы лад; загавары́ць іна́кш;

to the tune infml: He was fined to the tune of $200. Яго аштрафавалі на 200 долараў.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

зме́ншыць, ‑шу, ‑шыш, ‑шыць; зак., што.

1. Зрабіць меншым па аб’ёму, колькасці, велічыні. Зменшыць крок. □ Прыехаў новы гаспадар, пачаў наводзіць у фальварку новыя парадкі, зменшыў і без таго мізэрную плату парабкам, і бацька забраў Андрэя дахаты. Хадкевіч. [Жанчына] зменшыла агонь, каб не выкіпела ў кацялку страва, узяла граблі і пайшла насустрач незнаёмаму. Гурскі.

2. Зрабіць меншым па ступені, сіле, інтэнсіўнасці праяўлення. Кравец павёў пяц[ь] чалавек пад пільню, стараючыся загаварыць, каб зменшыць сваё хваляванне. Чорны. Алесь зменшыў імклівы бег машыны. Ваданосаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zaczepić

зак.

1. зачапіць;

zaczepić za hak — зачапіць за крук;

2. kogoразм. загаварыць з кім; звярнуцца да каго; прычапіцца да каго

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zurückkommen

* vi (s)

1) вярта́цца, вярну́цца

2) разм. адстава́ць (з працай)

3) (auf A) зноў загавары́ць (аб кім-н., чым-н.); вярну́цца (да былой тэмы)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)